19 oktober Hearst Castle

Onze laatste echte vakantiedag. In het 'deftige' Hilton (dat viel eigenlijk wel tegen) kregen de rekening onder de deur geschoven. Uit niets (behalve de email van de reservering) bleek of het ontbijt inbegrepen was. Van de ober begrepen dat je een ontbijt coupon nodig had en die hadden we niet gekregen. Verhaal gehaald bij de receptie en we kregen de coupon, mocht ook wel, dit was veruit de duurste overnachting (320 dollar!). Het ontbijt was dan ook fantastisch. Je kon direct je wensen aan de kok doorgeven die het ter plekke voor je klaarmaakte. Loraine had de French Toast en lekker vers fruit en Ernst scrambled eggs met pancakes en vers fruit. Loraine kreeg ook nog een groot glas jus d'orange erbij. Met volle maag gingen we redelijk vroeg op pad naar de laatste bestemming met als eindpunt Morro Bay. Wederom, het wordt bijna eentonig, een prachtige route langs de woeste kust van Californie. Bij één van de uitzichtpunten gestopt en 'aangevallen' door een eekhoorn, voor het eerst ook een wild hertje op de rijbaan gezien die geschrokken weer het bos indook. Door de haarspeldbochten en grote hoogtes die we tijdens de route bereikten werden we af en toe op de hielen gezeten door het plaatselijke volk, een witte ferrari bijvoorbeeld die we voor lieten gaan was zo snel uit ons zicht verdwenen dat ie haast wel in een ravijn moet hebben gereden. Om half 12 kwamen we al aan bij Hearst Castle, een schitterend huis bovenop een berg met uitzicht op zee, gebouwd door een krantenmagnaat William Hearst. Met een bus gingen we omhoog en kregen een rondleiding in het immens grote huis/kasteel/ranch. Er waren drie grote gastverblijven: casa del sol, casa del mare en casa del monte. Het hoofdverblijf was zo groot als een kathedraal en heette toepasselijk casa grande. Veel kunst en veel schilderijen van Maria met kind. Loraine vroeg aan de gids wat daarvan de reden was. Hearst was niet katholiek, het was gewoon dat de kunst toen in de mode was. Na de tour zagen we nog een film in het IMAX theater over het leven van Hearst en dat verklaarde volgens Loraine de reden van die kunst: Hearst was als kind veel meegenomen door zijn moeder om te kijken naar kunst. Na drie uurtjes hadden we alles gezien en gingen op pad naar het laatste hotel. Onderweg trouwens nog wilde zebra's en wederom zonnende zeeleeuwen gezien. Het hotel was prima, alles erop en eraan en uitzicht op de Morro Rock, een grote rots langs de kust. We dachten lopend in de buurt iets te eten te vinden, maar dat viel tegen, wel een RABO bank tegen gekomen, gek hè? Toen de auto gepakt en op de gok rondgereden. En we reden toevallig rechtstreeks naar een winkelcentrum waar Loraine eindelijk haar angus-burger bij de mac donalds kon eten. Terug in het hotel stonden de cookies alweer klaar. Helaas nu niet vers gebakken cookies, maar gewoon roomboterkoekjes uit een pakje, maar dat weerhield ons niet om er 2 mee te nemen.

Dit was al weer het laatste verslag, morgen een rit van ruim 300 kilometer naar LA om de auto in te leveren en het vliegtuig van 17.35 te nemen. Vanavond online ingecheckt en weer ruime plaatsen bij de nooduitgang kunnen bemachtigen! Dinsdag 13.00 komen we aan op Schiphol ....

18 oktober Monterey Sea Aquarium

Vanochtend opnieuw de koffers heringedeeld zodat we weer netjes ingepakt op weg naar het volgende hotel konden gaan. Om 8.58 waren we zelfs 2 minuten voor op planning. De Tomtom bleek vandaag niet erg betrouwbaar, hij wilde ons wederom naar het oosten sturen over de tolbrug, terwijl we toch echt naar het zuiden wilden en ook nog eens via de toeristische highway 1 langs de woeste kust. Dus weer terug naar de ouderwetse kaart en na even zoeken kwamen we gelukkig op de gewenste route. Toen nog even tanken. In Nederland is het op zich niet zo erg als je tankdop aan de verkeerde kant van de benzinepomp zit, in Amerika echter is het dan echt onmogelijk dan te tanken. Uit/toegelachen door een Amerikaan die zat te wachten op zijn beurt heeft Ernst een rondje moeten rijden om goed te staan, al twijfelde hij weer wel of hij nu wel goed stond, maar de lachende Amerikaan zei dat ik nu wel goed stond, gelukkig ... Trouwens een volle tank hier kost nog steeds helemaal niets, we waren gemiddeld 35 euro kwijt voor zo'n 50 liter benzine. Toen over de mooie highway 1 langs de kust naar Monterey. Een leuk plaatsje bekend om zijn whale watching tours (opzoek naar walvissen) en zijn zee aquarium waar we dan ook naartoe gingen. Bij Starbucks deden we nog onze brunch en toen het aquarium wat inderdaad de moeite waard was. Daar kon je vrijelijk de dieren 'martelen'. Je mocht alles aanraken (één van de medewerkers daar zei quasi komisch dat het zelfs verplicht was) en veel aquaria waren interactief. Zo kon je bijvoorbeeld aan een wiel draaien zodat je stromend water creerde waar die arme vissen steeds tegenop moesten zwemmen. Zeesterren, sponsen, roggen, ieder visje moest het ontgelden. Het was een leuke mengeling van spelen en leren, waar je dan wel even de kinderen (die op de zaterdag volop aanwezig waren) voor moest wegduwen zodat je zelf even in alle rust kon spelen. Na ruim 3 uurtjes hadden we het wel gezien en gingen met broodjes van Subway het Hilton opzoeken. Daar reden we pardoes voorbij, maar gelukkig weer snel gevonden. Ook hier lekkere verse cookies. Morgen de laatste dag dat we wat kunnen doen, dan gaan we naar Hearts Castle.

17 oktober San Francisco

Vandaag lekker uitgeslapen en uitgerust gingen we per auto de 49 mile scenic drive doen die ons langs alle bezienswaardigheden van San Francisco zou brengen. De bordjes waren niet makkelijk te volgen dus Ernst had alles in de tomtom gezet of eigenlijk gekopieerd van het internet. Dat luisterde wel erg nou, met als gevolg dat we een paar keer een verkeerde afslag namen en na drie kwart van de rit gedaan te hebben namen we weer een verkeerde afslag die ons helaas fataal werd. We gingen de snelweg op met als gevolg dat de route niet meer de volgen was. We hebben gelukkig de meeste dingen wel kunnen zien en San Francisco op zijn bst gezien. Wat een heuvels! Eerste stop was de Golden Gate bridge waar we een parkeerplaats hadden waar we nog 10 minuten konden staan, net genoeg om de brug te fotograferen. Toen kwamen we ergens in de groene heuvels bij een nagemaakt Parijs Museum waar Loraine bij 'de denker' de oplossing van de financiele crisis aan het bedenken was. We kwamen langs een winkelcentrum en hebben een Amerikaanse bolo gekocht en een gezonde aardbeien/mango/bananen smoothie met extra vitamines! Toen raakte we dus verdwaald en besloten naar Twin Peaks te gaan, niet het plaatsje van de TV-serie maar een buurt van SF in het hoogst gelegen gedeelte van de stad met een schitterend uitzicht op de stad. Op de terugweg naar het hotel hebben we ook nog al zigzaggend de beroemde Lombard Street bereden waar het enorm druk was van de toeristen. Helaas hebben we daar geen foto's van (alleen de foto van veraf) omdat het geheugenkaartje (weer) vol was. Als diner hadden we dit keer een take away pizza (de kleinste maat dat nog ongeveer even groot is als een medium formaat in Nederland). Morgen verlaten we weer SF en gaan naar beneden richting Los Angeles en verblijven in het Hilton in Monterey. Het mooi zee-aquarium in Monterey staat op het programma.

16 oktober Alcatraz en Pier 39

Vandaag gaan we de gevangenis in. Aangezien we pas 11.00 aan boord van de boot naar het Alcatraz-eiland kunnen, hebben we wat uitgeslapen en rustig aan ontbeten bij Starbucks (met een warme bagel met creamcheese). Omdat het toch wel een stukje lopen was zijn we na het ontbijt er rechtstreeks naartoe gelopen. Het was zeer aangenaam weer (minstens 25 graden en dat is warm voor San Francisco) en na de verplichte foto voor een namaak Alcatraz achtergrond gingen we iets na elven aan boord. Een kwartiertje later kwamen we aan, na wat mooie plaatjes te hebben geschoten van de Golden Gate Bridge en de skyline van San Francisco. Aldaar werden we opgewacht door een 'bewaker' die wat regels uitlegde. We gingen direct door naar de audiotour in het cellencomplex, die ook in het Nederlands te verkrijgen was. En natuurlijk kreeg Loraine weer een Japanse versie van een man die de audio apparatuur uitdeelde en die toen al te diep in het glaasje leek te hebben gekeken, ten minste zo rook het. Lopend door de gevangenis worden verschillende verhalen door oud-gevangenen zelf verteld over de omstandigheden en all ins en outs van Alcatraz, zeer interessant. Het was toch aardig druk zodat er af en toe wat opstoppingen waren. De cellen waren opvallend klein en het moet daarnaast een ware straf zijn geweest dat je vanaf het eiland de stad kan zien en horen en er zelf geen deel uit van kan zijn. In de winkel stond een ex-gevangene zijn boek te signeren, geen idee waarom hij ooit vast zat, maar het zal geen kleinigheid zijn als je in Alcatraz komt. Na 2,5 uur zijn we weer op de boot terug gegaan en Pier 39 gaan bezoeken. Dit is een beroemde en vooral erg toeristische pier met veel restaurants en winkeltjes. En niet te vergeten de zeeleeuwen die hier in grote getalen in de zon luidruchtig aan het luieren zijn. Heel apart! Hier vond Loraine eindelijk haar klemarmband, echter de ontwerper heeft als soort van handtekening een robijntje er in gedaan waardoor hij ineens 300 dollar kost! Helaas dus .... We konden de pier niet verlaten zonder vis te hebben gegeten, dat hebben we dus gedaan: Loraine had gefrituurde garnalen met patat (fish and chips) en Ernst zalm cajun met rijst. Toen nog wat souveniers gekocht en een toetje gehaald bij Starbucks waar voor ons twee Nederlandse blondjes hun haarkleur eer aan deden. (wat is pumpkin eigenlijk? Meloen zegt de ander.) Toen weer terug naar het hotel. Morgen gaan we via de 49 mile scenic drive alle mooie plekjes van San Francisco per auto (en lopend) verkennen!

15 oktober van Bishop naar San Francisco

Vandaag een lange en mooie rit voor de boeg, dit keer gaf de tomtom ruim 7 uur reistijd aan, maar dit keer houden we met 6 uur rekening. Dus vroeg ontbijten en dit keer voor het eerst inbegrepen bij het hotel, dus 8 uur zaten we aan de mini glaasjes sap en minibordjes met bagels. Het was toch een prima ontbijt, Ernst heeft zelfs zijn eigen wafel gebakken, die een brutale Amerikaan bijna verpeste door het wafelijzer voortijdig open te doen. Loraine waagde zich aan de oatmeal (havermoutpap) die de juiste dikte had maar niet de juiste zoetigheid. Midden tussen het buffet stond een grote fooienpot die de serveersters met alle overdreven vriendelijkheid gevuld wilde hebben. Helaas voor de dames hadden we allebei geen kleingeld meer en 20 dollar vonden we voor dit ontbijt toch echt teveel. Na bij de shell getankt te hebben gingen we iets na negenen op pad. En het was wederom geen straf om dit eind te rijden, zo mogelijk nog mooiere uitzichten waren ons deel. We waren al snel in Yosemite Park waar we meteen schrokken van een half opgegeten aangereden hert. De tioga pas was dus gelukkig open en we zagen slechts sporadisch sneeuw liggen op de bergwanden. Er werd voortdurend gewaarschuwd voor beren, maar die hebben we niet gezien. Het bergachtige gebied en de toeristen zorgde ervoor dat Ernst twee keer een spectaculaire inhaalmanoevre moest uitvoeren. Op één van de vele uitzichtpunten waar we af en toe stopten voor een mooie foto en even de benen te kunnen strekken, stonden we voor het eerst naast een Nederlands gezin, het is dus niet gelukt om geen Nederlanders tegen te komen. Na Yosemite kwamen we nog door Oakdale, waar Loraine teleurgesteld moest vaststellen dat het niet leek op de TV-serie 'As the world turns'. We kwamen San Francisco binnen via een schitterende brug (Bay Bridge) en hebben we al een glimp opgevangen van de Golden Gate Bridge. We zijn na te zijn ingecheckt in het hotel gaan eten bij In and Out Hamburger op aanraden van een Amerika-forum op internet. Inderdaad lekkere eigen frites en flinke hamburgers. Loraine heeft nog een leuke stoere hoed gekocht en we hebben al de beroemde cable cars zien rijden en handmatig gekeerd zien worden op het eindpunt. Morgen Alcatraz!

14 oktober van Las Vegas naar Bishop

Na een wat onrustige nacht (Ernst aan de racekak door het broodje italiaanse worst) maakte we ons op voor het vertrek uit Las Vegas. We hebben ons voorgenomen het goed af te sluiten bij het beroemde ontbijtbuffet Spice Planet in ons eigen hotel. En inderdaad voor 30 dollar met zijn tweetjes kan je werkelijk alles wat je je kan voorstellen eten. Het drinken werd door serveersters gebracht, die ook steeds je kopje bijvullen. Er waren zoveel plaatsen waar de verschillende soorten eten waren uitgestald dat ons eten al weer koud was toen we alles hadden bekeken.
Na het ontbijt gingen we voor de laatste keer terug naar de kamer om via de TV (!) uit te checken. Dat ging zo makkelijk en snel dat je dan ook meteen alles kwijt was, de TV deed het meteen ook niet meer. Toen maar meteen op weg naar Bishop, de tussenstop voordat we woensdag naar San Francisco gaan. Ruim 400 kilometer rijden dat volgens de tomtom 6,5 uur zou gaan duren! Maar we weten nu wel uit ervaring dat de tomtom in Amerika wat al te enthousiast de reistijd berekent. Hoewel we de ipod niet konden aansluiten in de auto, hebben we bedacht om dan maar mp3tjes te branden op cd's aangezien de autoradio die wel kan afspelen. En het ging prima! Lekker eigen muziekje in een schitterende omgeving maakt zo'n reisdag eigenlijk helemaal niet zo erg. Integendeel, de tweede helft van de reis ging door zeer bergachtig gebied en op de hoge gedeeltes was de natuur prachtig en heel anders dan de woestijn, we zagen weer groen en bomen. Het autorijden was een attractie op zich, lekker bochtig, grote 'dips' en 'bumps' zoals we werden gewaarschuwd door de borden, zelfs één keer werd het zo nauw tussen de bergwanden dat er maar 1 auto doorheen kan, gelukkig hadden we geen tegenliggers. Al 4 uur later (we zijn in 1 keer doorgereden) kwamen we aan bij het hotel in Bishop een aardig stadje met een hoofdstraat waarin heel veel eetgelegenheden zijn. Het hotel is, zoals verwacht, erg mooi. Weer gratis internet en een grote kamer met koelkast. We kregen meteen na inchecken lekkere 'lemonade' en na vijf uur stonden heerlijke zelf gebakken cookies voor de hotelgasten klaar! Naast het hotel is een beroemde bakkerij gevestigd: Erick Schat's bakkery, inderdaad van origine Nederlands. Daar hebben we wat souveniers ingeslagen voor de familie. Ook hebben we hier 'salt water taffy's' gekocht die we kennen van Ross uit friends. We hebben gegeten bij Taco Bell, wat weer een aangename verandering is van eten. We hadden allebei een lekkere chicken quesadilles (of zoiets). Morgen gaan we weer verder op pad. Via het mooie Nationale Park Yosemite gaan we naar San Francisco. We gaan dus door een mooi natuurpark dat ons ook door een hele hoge bergpas gaat leiden. Deze weg is gesloten bij sneeuw en normaal is dat ongeveer midden november het geval. En wat denk je? De weg bleek het afgelopen weekend ook te zijn afgesloten door hevige sneeuwval (het is dus in heel Californie koud geweest). Gelukkig is het weer flink opgeknapt en zijn de laatste berichten (goddank voor internet) dat de weg weer open is, anders hadden we heel erg ver moeten omrijden. We gaan hoe dan ook vroeg weg, want al is het ruim 400 kilometer, deze rit kan wel eens meer dan 6 uur gaan kosten door de wilde natuur van Yosemite ...

13 oktober Grand Canyon

Na een iets mindere nachtrust, de buren kwamen gillend om 2 uur terug op de kamer. Op zich zijn de kamers prima geluidsdicht, maar tegen feestende tienermeisjes is weinig opgewassen. Vandaag gaan we met de helicopter naar de Gran Canyon. We ontbeten in het hotelcasino bij Dailies en zagen toevallig op de TV-schermen dat er heli was neergestort, het was gelukkig in Houston, maar het zet je toch aan het denken, zeker ook nadat we gisteren de film 'Final Destination', waarin een vliegtuig neerstort, hadden gezien. Toen bleek ook nog eens in de lift terug naar de kamer het liedje van Billy Joel 'Only the good die young' te spelen, bovendien is het de dertiende oktober, lekker, dat soort hints ... Maar goed, we zouden worden opgehaald in de ondergrondse bushalte van het hotel en dachten die gevonden te hebben toen we plots even verderop het bordje 'BUSSES' zagen, dat moest het zijn. Vol verwachting wachten we af totdat we in de verte opeens een bus voorbij zien rijden met daarop 'Pappillon' devliegmaatschappij die we hadden geboekt. Dus even een sprintje trekken en gelukkig gehaald. We waren de laatste klanten en persten ons tussen de andere passagiers. Dit bleken met name een aantal Ieren te zijn die een praatje met Ernst aanknoopten. Ze vroegen waar we vandaan kwamen en ik gokte dat ze uit Engeland kwamen. FOUT! Ierland was het, gelukkig konden ze er om lachen. Na een busrit van een half uur kwamen we op het vliegveld. Daar werden we gewogen en mochten we op basis daarvan een brandstoftoeslag betalen. Toen een veiligheidsfilmpje bekijken met enkele onbedoeld grappige momenten. Na het filmpje werden we met vier anderen (2 uit Engeland, nu wel, en 2 uit de US) opgehaald door onze piloot, die heel dun en heel lang was (en daarom niet werd toegelaten tot de militaire dienst, vertelde hij later). De vlucht zelf was adembenemend, qua schoonheid van de natuur, maar ook qua spanning, het schommelde namelijk nogal. We zagen Lake Mead, Hooverdam en uiteindelijk het westen van de Grand Canyon. Na ruim een half uur (denk ik) landen we middenin de Grand Canyon. Van de indianen daar mochten we een half uur daar verblijven. We kregen ieder een lunch mandje met daarin een broodje, zakje chips, een koekje, een fles water en we proosten met champagne. Toen weer terug, niet minder mooi, wel even hobbelig. Toen we weer veilig geland waren vroeg onze piloot enigszins verdekt om een fooi, die Loraine a la Chandler gaf bij het handenschudden. Het busje terug was nog niet vol, dus we moesten samen met onze reisgenoten even wachten en dat leverde een leuk gesprek met elkaar op. De Amerikaan gaf allerlei tips voor ons bezoek aan San Francisco (die ik allemaal eigenlijk al wist, maar toch aardig) en hij vertelde veel in Rotterdam in de haven te komen. Onze Britse medepassagiers kwamen wel eens in Assen op het motorcircuit. De Amerikaan vertelde over een stille 40 jarige dametje dat tot zijn verbazing goed in karate was en hij veronderstelde dat Loraine misschien ook zo'n hobby had, vreemd hè? Op de terugweg werden toch weer wel op de bushalte die we eerst dachten, afgezet. Toen heeft Loraine nog 2 dollar (!) vergokt op de slotmachine. Daarna nog even de dansende fonteinen van het Bellagio-hotel bekeken, erg mooi op de tune van 'singing in the rain', en nog een hapje Italiaans gegeten met een milkshake. Morgen moeten we Las Vegas helaas weer verlaten en wordt het een reisdag naar Bishop waar een mooi hotel op ons wacht.

12 oktober Death Valley

We zijn op zoek gegaan naar het ontbijttentje dat ons gisteren wel leuk leek en om de één of andere reden nemen we steeds de verkeerde richting in het hotel. Het is dan ook zo groot! Toch gevonden en een stevig ontbijt besteld: Loraine de scrambled eggs met bacon en potatoes en Ernst de french toast met bacon. Het was wederom ijskoud en Voor Loraine na het ontbijt naar de Starbucks gegaan om een hot white chocolate genomen die overheerlijk was. Toen de auto laten halen die we vrijdag bij valet parking hadden achtergelaten. Dat duurde zowaar 20 minuten en kostte uiteraard een leuke fooi, dus dat was de laatste keer. Nu waren we klaar voor de rit naar de rotswoestijn Death Valley. We namen de toeristische 'scenic' route die de mooiste plekjes zou laten zien in 3,5 uur. En inderdaad allemaal erg mooi en lekker rustig op de weg. Qua temperatuur deed de woestijn zijn naam geen eer aan aangezien het wederom behoorlijk aan de koele kant was. We moesten behoorlijke hoogteverschillen overwinnen en na ruim 2 uur rijden stapten we uit bij Badwater (ja, zo heet het echt). Dit is het laagste punt van de wereld, wordt beweerd door de Amerikanen, 856 meter onder de zeespiegel. Een paar mijl verder lag Furnace Creek waar een museum is gevestigd, die we toch maar hebben overgeslagen. Een ander mooi uitzichtspunt was 'Zabriskie point', waar Ernst nog een groep Duitse motorrijders op de foto mocht nemen. Toen weer terug via de snelste route, we hadden de bergen nu wel gezien. Even nog boodschapjes gedaan bij de Wallmart en een broodje en een kaneel pretzel bij de subway gehaald en we waren lekker op tijd weer op de hotelkamer. Morgen wacht een nieuw avontuur: de de Grand Canyon met de helicopter!

11 oktober Las Vegas

Even snel het bericht van vandaag intypen, de 24 uur internet loopt straks af waarvoor we hebben betaald. Na een heerlijke nachtrust werden we gewekt door de wekker van het hotel die kennelijk door de vorige gasten was gezet op precies dezelfde tijd die wij met ons eigen wekkertje hadden gezet, wat een toeval. Heerlijk relaxed keken we vanuit bed naar het mega flatscreen TV. We schrokken toen er hard op de deur werd geklopt door housekeeping, die wilde al vroeg gaan schoonmaken. Nadat Loraine haar haar had gewassen en geföhnt en housekeeping voor de tweede keer op de deur had gebonst zijn we op pad gegaan om de 'city of sins' te verkennen. Geloof het of niet, maar het was ontzettend koud, een jas en lange broek waren zeker geen overbodige luxe. Eerst wederom de miracle mile in ons eigen hotel waarbij Loraine steeds maar draait rond enkele zilveren armbanden die ze of wel of niet wilde kopen. Toen naar de officiele coca cola winkel gevestigd in een reusachtige cola-fles. Ze verkochten er onder andere t-shirt met de geur van vanille cola. Daarna de grootste M&M shop van Amerika (4 verdiepingen en een gratis 3D film gezien). Daar ook het beloofde chocola voor Marelva gekocht. Toen kregen we trek en hebben opgewarmd met een Starbucks mokka koffie en een salted caramel hot chocolate en allebei een 'koekje' erbij. Toen verschillende hotels met hun bezienswaardigheden bezocht, New York New York, Paris, Ceasars Palace, enzovoorts. Ondertussen wordt je om de haverklap aangesproken door verkopers van shows en tours en vooral ook mexicanen die je kaartjes proberen te geven voor sex shows, best irritant. Één van de verkoopsters sprak ons aan en verstond dat we uit Neverlands kwamen en begon zowaar een echt gesprek zonder iets te verkopen. Ze vertelde dat ze heel negatief was over Amerika en dat Bush een slechte president was en dat Obama vooral moet winnen. We probeerde haar nog een beetje op te vrolijken, maar dat lukte niet echt, ze zei dat we ons gelukkig moesten prijzen dat we straks weer naar Nederland konden. Na nog wat inkopen te hebben gedaan in een supermarkt zijn we de spulletjes gaan brengen naar onze kamer. Even uitgerust, Ernst heeft even de binnenkant van zijn ogen gezien en Loraine schreef haar verhaal in het dagboekje en keek naar Terminator waarin we de gouverneur van Californie weer vertrouwd in actie zagen. Na de rustpauze weer de andere kant op en de andere hotels bekeken, zoals de Venetian waar een heus kanaal is gebouwd waarin gondels varen met toeristen. Toen half 5 naar PF Changs gegaan, een chinees restaurant in ons hotel, dat werd aangeraden. Na een half uur gewacht te hebben op een plaatsje (het zou 10 a 15 minuten duren) ging Loraine geergerd verhaal halen. Na 'welgemeende' excuses konden we meteen aan tafel. Ook het drinken duurde langer dan gedacht (Ernst had een Heineken besteld, die kennelijk nog geimporteerd moest worden en die bovendien ook nog eens zonder glas werd geserveerd). Loraine had noodles besteld, die nogal erg 'al dente' waren. Ernst had in ieder geval wel een lekker zoetzure kipstukjes met brown rice. Nergens stonden overigens prijzen bij in de menukaart dus we waren zeer benieuwd naar de rekening. Die viel gelukkig mee, slechts 31 dollar ... Morgen Death Valley, de woestijn in!

10 oktober van LA naar Las Vegas

Een reisdag vandaag, alles inpakken en op weg naar de volgende bestemming: Las Vegas! Om goed voorbereid te zijn zijn we bij subway gestopt en hebben allebei een footlong genomen, de helft als ontbijt en de andere helft voor de lunch. De weg naar Las Vegas was heel mooi, bergachtig woestijn. Maar na 3 uur gaat ook dat vervelen. Halverwege even de benen gestrekt, de andere helft van het broodje opgegeten en toen bleek ook dat het eigenlijk best frisjes was in de woestijn door een stevig briesje. 30 kilometer voor Las Vegas hadden we een bezoekje aan een grote winkelcentrum (fashion outlet) gepland in Primm Valley. Daar was zowaar ook een achtbaan aanwezig, maar die hebben nu wel genoeg gedaan. De outlet was wat teleurstellend voor Loraine, de jeans waren goedkoop, maar de maat .... Ernst is wel geslaagd en heeft van Loraine drie Nike t-shirts gekregen. We kwamen ook nog 2 verkopers tegen die massage apparaten aan het promoten waren. De 1 rolde met een bal over de rug van Loraine die het uitkraamde van de pijn en de andere zetten twee metalen plaatjes op de schouders van Ernst en stuurde daar electrische schokken doorheen, alsof er mieren over je heen liepen, niet fijn dus.
Toen de laatste kilometers naar Las Vegas. Wat een weelde en overdaad aan aankleding van de stad. Bij het hotel aangekomen maar besloten 'valet parking' te doen, dus de auto werd door een bellboy geparkeerd en wij konden met de bagage gaan inchecken. De kamer is erg mooi, groot, met name de badkamer. Internet is niet gratis, dus dit is een duur berichtje aan het worden. Er hangt een groot flatscreen TV voor het bed en het thema van de kamer is de film 'Coneheads'. Het oorspronkelijke shirt van Dan Akroyd hangt als bezienswaardigheid aan de muur van onze kamer. Na even te hebben uitgerust zijn we naar beneden gegaan de buurt verkennen en wat eten, het is toch weer (valt mee, slechts de 2e keer) Mc Donalds geworden. Even de casino doorgelopen die ontzettend groot is, het hotel heeft tevens een gigantisch indoor winkelcentrum, de miracle mile genaamd. Morgen Las Vegas verder verkennen.

9 oktober Six Flags Magic Mountain

Na een warme nacht, de airco hebben we even aan moeten doen, is ons het ergste overkomen wat je hier in het eetparadijs kan overkomen: we hebben geen trek en hebben behalve een bifi worstje geen ontbijt en lunch genomen. Drinken is wat dat betreft belangrijker in deze nog steeds aanhoudende hitte. Maar het belooft koeler te worden, ook in Las Vegas dit weekend. Maar goed, vandaag Six Flags. En zeg je Six Flags dan zeg je rollercoasters, zeg je Six Flags Magic Mountain, dan zeg je de grootste, langste en gekste rollercoasters van de wereld! Bij het parkeren werden we door een zuchtende man van de auto naast ons aangesproken of we niet zijn kinderen wilde hebben, hij wilde zelfs betalen! Toen we met het trammetje (die ons 100 meter verder reed naar de ingang) aankwamen ging het park net open, kaarten hadden we al via internet gekocht dus we konden meteen door. Het is een wat kaal park dat uitsluitend gericht is op de spanning van achtbanen, geen leuke aankleding zoals Disney en Universal. We begonnen bij 'Revolution'. Deze viel mee, eigenlijk niet anders dan de achtbanen die we al kenden. Toen naar 'Tatsu', dat was andere koek... Je krijgt het gevoel opgepakt te zijn in de klauwen van een vliegende draak, compleet vastgezet aan schouders en benen werd je in een vlieghouding in sneltreinvaart overal heen gesleurd als ware het dat je vloog. Een kurketrekker is dan heel anders als je hangt ipv zit. Toen de 'Riddler' waar je staand de rit deed, leuke variant! Het meest overweldigend was 'X2', de nieuwste achtbaan. Hierin zat je in een soort tandartsstoelhouding en werd je gedurende de rit bewoog je stoel 360 graden alle kanten op, je was totaal je orientatie kwijt. Na deze rit moesten we even pauzeren en hebben we 2 Icees gekocht (soort slush puppies). Het terein was zeer heuvelachig en de plattegrond zeer verwarrend, dus we hebben er een compleet trainingsprogramma aan over gehouden. Toen nog 'Superman' waarbij je met een enorme snelheid wordt afgeschoten en een 90 graden omhoog (en weer omlaag) gaat, Batman, Scream (achtbaan met wagentjes zonder vloer, 'floorless' dus) en Goliath (die in Nederland vinden we stiekem toch leuker). Toen hadden we het wel gehad en dan moet je dus weten dat we lang niet alles hebben gedaan ondanks dat het absoluut niet druk was op het park. Om half 5 terug naar het hotel (zonder file) en toen hadden we toch wel trek gekregen en gingen naast het hotel in de shopping mall eten bij Johnny Rocket, een ouderwets hamburgertent. Loraine had eindelijk haar vanille cola en Ernst had een overheerlijke strawberry banana milkshake. Vanavond vroeg naar bed, want morgen een lange rit naar ... Las Vegas!

8 oktober Warner Bros VIP tour

Vandaag een 'rustdag'. Dat wil zeggen, niks gepland en niet TE veel doen, beetje bijkomen. Lekker weer uitgeslapen en na rijp beraad het weloverwogen besluit genomen om de Warner Bros VIP tour te doen.
(Herken je de watertoren van de tekenfilm animaniacs, Robyn ?)

We besloten om te gaan ontbijten bij één van de eettentjes waar we, onderweg er naartoe, langs zouden komen. En inderdaad we kwamen langs 'subway' en 'starbucks' maar dan ook daadwerkelijk langs omdat we de inrit misreden. Bij de ticketbooth van Warner Brothers aangekomen, hoorden we dat we nog mee konden met de volgende tour die over een minuut zou beginnen. Wat een opluchting!!!

Eerst zagen we een introductiefilmpje, zodat we wisten welke films en tv series door WB werden geproduceerd. Vervolgens kwamen de gidsen binnen die ieder de helft van de groep meenamen. Tot Ernst z'n grote vreugde werden wij meegenomen door de vrouwelijke gids. Gezeten in een golfkarretje gingen we langs de Warner Bros studios, bekende sets bekijken, erg leuk om sets te herkennen van bekende films en TV-series, zoals Friends' café Central Perk:

Helaas mocht lang niet overal foto's gemaakt worden, de camera's gingen zowaar een paar keer achter slot en grendel (alsmede de flessen water die we nu in grote aantallen hadden meegenomen).

Tijdens de rit vertelde de gids ons een paar spoilers die in ieder geval voor ons een nieuw licht werpen op het kijken van tv series. Dit genoegen willen we jullie natuurlijk ook niet ontzeggen:
- De dader van een misdrijf heeft in de tv-serie altijd een andere kleur kleding dan de rest van de cast aan. Hij/zij wordt anders belicht en altijd boven of onder ooghoogte gefilmd, zodat je als kijker onbewust een andere associatie met hem/haar hebt;
- Wanneer er auto's rijden in een scéne dan zijn het er eigenlijk maar vijf die rondjes aan het rijden zijn;
- Tenslotte als een acteur op zijn plek moet gaan staan om goed in beeld te komen (hit the mark) wanneer hij zijn tekst op zegt dan heeft hij of zij een taktiek om op die plek te gaan staan zonder dat het publiek merkt dat hij/zij de plek aan het zoeken is. Dit is de reden dat Jennifer Aniston als Rachel steeds aan haar kleren aan het frunniken is voordat ze iets zegt.

Dat de acteurs ook zeer getalenteerd zijn kwam duidelijk naar voren in een anekdote dat de gids vertelde. Wanneer je een acteur ijs ziet eten is dat geen echte ijs omdat dit door de belichting zou smelten. Nee, ze eten dan smakelijk een hap aardappelpuree dat vermengd is met chocoladesiroop. De gids vertelde ook dat door de grotere beeldkwaliteit van de filmtechnieken er nu niet alleen problemen zijn om de onvolmaaktheid van de acteurs en actrices te verbergen. Ook de nietjes die gebruikt worden om het decor overeind te houden zijn nu te zien.

In de filmmuseum was de bovenste verdieping helemaal gewijd aan de Harry Potter-films.
De kast waarin Harry Potter woont was te zien en de schoorsteen waaruit alle brieven voor Harry Potter met zijn uitnodiging voor Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry vlogen.
Het hoogtepunt was dat we allebei de 'sorting hat' van de eerste film op mochten. Na lange overpeizing mocht ik naar Huffelpuff en Ernst naar...Sliterin!

Het was al met al een leuke ervaring en we kregen nog gratis een trucage foto van onszelf mee waarin we staan in een scene van Harry Potter bij de beroemde stoomtrein (die natuurlijk te laat aankwam). Na de tour (ruim 2 uur later) stapten we weer in de auto en hebben Mulholland Drive gereden, een bergachtige weg met mooie uitzichten op LA. Terug bij het hotel bij Starbucks allebei een cinnamon dulche latte genomen met een chocolade cakeje voor Loraine en een cinnemon swirl cakeje voor Ernst. Bij 'ons' supermarktje nog wat drinken gehaald, een breuk gesjouwd aan de flesjes water en om 5 uur een filmpje gepakt bij het Chinese Theatre, 'Ghost Town' met Ricky Gervais in de hoofdrol. Met ons drietjes hadden we de hele bioscoop voor onszelf. De film was erg leuk, af en toe in een deuk gelegen, wel teleurstellend einde ...
Als avondeten bij de Crêpe company twee broodjes meegenomen en opgepeuzeld in de hotelkamer. Morgen wacht ons Six Flags Magic Mountain! O ja hier nog een fotootje van het autootje:

7 oktober Disney's California Adventure

Wederom vroeg opgestaan (jetlag blijft hangen). Loraine heeft wat spierpijn en bij toeval zien we Denise ineens online op de hyves, dus even (heeeeel even) gechat met ons nichtje... Toen ontbijten, dit keer bij Mel's Diner. Lekker ! en vooral veel! Loraine had de French toast (ze dikke plakken) en Ernst de Elvis scramble (geklutste eieren met paprika, champignons en weet ik wat meer met gebakken aardappeltjes en ook nog eens 2 boterhammen geroosterd). Voordeel van deze ontbijtjes is dat je tot het avondeten geen trek meer hebt.
Toen op naar Disney met het autootje op weg. Tom tom doet zijn plicht prima en we komen een half uur later op het Disney terein. Nogal gelukkig komen we bij de ingang van de parkeerplaats en dan denk je dat je er bent, nee dus. Het vreemde is dat je je in een stadje waant en voor jan joker 12 dollar hebt zitten betalen. Gelukkig zagen we een parkeerplaats en konden we de parkeerwachter onze bon laten zien. Het was ongelovelijk heet geworden (ruim boven de 30 graden). En we stonden in mensenmassa te wachten op de trammetjes die ons naar het park zouden brengen. Bleek het maar 200 meter lopen te zijn, zit je daar nu in de hitte op te wachten ... Kaartjes met credit card betaald en meteen op naar de tower of terror, die bleek dus stuk. Dan maar die andere aanrader: Soarin California en inderdaad een geweldig mooie attractgie waarin je lijkt te vliegen boven allerlei karakteristieke califoria plaatsen. Toen fast passes gehaald voor de enige grote roller coaster en ondertussen is Ernst (Loraine durfde niet) de lucht in geschoten in de Maliboomer (zie foto). Nog een klein achtbaantje gedaan en toen met de fast pass de grote. Deze was zeeeer lang met allerlei screwdrivers en een mickey looping, dus zeer zeker de moeite waard. Ondertussen werd het warmer en warmer en het drinken wat we hadden meegenomen was al snel op (zie Loraine eens genieten van de sprite die we toen hebben gekocht).
Toen op de gok maar weer naar de tower of terror en we hadden geluk, hij deed het weer. En wat was ie weer geweldig, misschien nog wel leuker dan die van Parijs. Daarna om het af te ronden 3D live praten met super coole dude Krush de zeeschildpad, 3D muppet show en in een karretje Monsters Inc poppen bekeken. Toen nog even Disney Village ingegaan en naast het Disney Hotel een hamburger genomen met iced tea (echte thee afgekoeld met ijsblokjes) en lemonade. We waren aardig moe geworden, met name ook door de hitte, dus rind 17.30 weer op weg naar het hotel gegaan. Toen de drukte op de LA snelwegen meegemaakt en er 2 keer zo lang over gedaan om terug te komen in het hotel. Morgen gaan we het eens wat rustiger aan doen, want donderdag wacht ons Six Flags Magic Mountain met de grootste en snelste rollercoasters ter wereld! Trusten ...

6 oktober Universal Studios

Na een 'rustige' nacht werden we door de jetlag heel vroeg wakker. Kamer 111 zou heel rustig moeten zijn, maar je hoort de buren met gemak met elkaar praten en de bovenbuurman naar de wc lopen. Maar goed, lekker vroeg op pad, eerst wat drinken kopen voor op de kamer, via de walk of fame (op 1 minuut van ons hotel) een leuk supermarktje gevonden. De receptioniste probeerde geraffineerd een hollywood tour ons aan te smeren, waarbij je LA in 1 dag kan doen en langs alle film lokaties brengt. Laten we dat maar niet doen, maar konden voor de prijs van een kinderkaartje (57 dollar) Universal Studios gaan bezoeken. Deze moesten wel cash betaakd worden en konden niet op de credit card van familie van de Lee uit Zwitserland ... Toen moesten we nog ontbijten, dat hebben we maar gedaan bij de Mac Donalds, Loraine had pancakes met maple sirup en sausage met iced coffee en Ernst had een big breakfast met een normale koffie (nou in Nederland is dit dus een superlarge formaat), ik moest uiteindelijk de helft helaas van de koffie weggooien. Met de metro (Loraine dacht dat we de bus moesten nemen) waren we in 10 minuten bij Universal City, de plaats waar alle hollywood films worden opgenomen. Met een shuttle treintje werden we naar hte Universal Studios vervoerd dat heel hoog ligt. We waren er precies om 10 uur.
Op aanraden van een forum op internet zijn we het eerst naar the Simpsons ride gegaan en inderdaad een populaire attractie die we nu slechts na 15 minuten al konden doen. Een erg leuke attractie in een tekenfilm decor. Vervolgens de andere populaire attractie de studio tour. Na een half uur (langste wachttijd van vandaag) en af en toe de enorme hitte in de wachtrij konden we dezelfde tram in die ons naar het park bracht. We kwamen langs de echte hollywood studios, gingen over een wankele brug, zagen stuntauto's die ook nog konden dansen, een overstroming, een aardbeving, de echte set van Desperate Housewives met alle huizen die voorkomen in de serie.
Toen op naar de andere attracties in lagere deel van het park waarbij we 4 hele lange roltrappen moesten nemen.


We konden overal eigenlijk bijna altijd direct instappen, zoals Shrek 4D, leuke film die we eigenlijk al van de DVD kenden, maar nu met speciale effecten, een leuk riviertochtje in Jurrasic Park met een flinke plons aan het eind met een geweldige dino die op ons afkwam. Toen de achtbaan 'return of the mummy', prachtige effecten en verrassend hetzelfde ritje ook achterstevoren gedaan. Backdraft was het enige wat tegenviel, dit was een typisch Amerikaans ingestoken uitleg over hoe branden ontstaan en hoe goed die Amerikaanse brandweermannen wel niet zijn.
Maar daarentegen was de special effects show erg leuk door de leuke presentatie. Toen weer helemaal naar boven met al die roltrappen en naar terminator 2 3D, dit voelde vreemd aan aangezien in het begin een man in het publiek flauw viel. De show ging gewoon door (show must go on), maar alle grappen die de gastvrouw maakte hadden geen effect meer . Toen nog waterworld, een stunt show op het water en speciaal voor Loraine als laatste 'the house of horror' waarbij je al wandelend wordt lastig gevallen door monsters e.d.:
Inmiddels was het 18.00 uur en hebben we de maximale tijd besteed aan dit geweldige park. Als afsluiting hebben we bij subway nog een footlong broodje genomen (Loraine een broodje tonijn en Ernst een philly cheese steak) en via het treintje en de metro weer terug om 19.30. Op weg naar het hotel zagen we nog 2 meisjes bij tegen de 30 graden nog met uggs lopen, dus Rob, koop ze maar voor je dochters, ze zijn kennelijk voor alle jaargetijden.

Dat was hem weer, morgen waarschijnlijk Disney!

5 oktober Los Angeles - here we are!

De ochtend werd gebruikt om alle uitgestalde spulletjes netjes in de koffer te zetten. Marelva en Robyn kwamen ons slechts een kwartier te laat ophalen. Tijdens de rit naar Schiphol vertelde Robyn dat ze geen halloween kan vieren, omdat ze geen eng kostuum had en ze wilde niet met carnaval als pirouetje (vertaal: Pierrot) gekleed gaan.
Na een dwaling op Schiphol hebben we de bagage snel ingecheckt. Vervolgens lekker bij Starbucks een hazelnut hot chocolate en een macchiatto karamel genomen. Tja het dieet staat even op pauze. Oma Bito kwam nog langs om ons uit te zwaaien en toen langs de douane. Die dacht slim te zijn en raadde dat we met de bus waren gekomen, omdat we toch in de buurt woonden. Helaas voor hem dus ... We sloten meteen in de rij en konden na de strenge bagage controle meteen instappen. En zaten we dan op onze plekken met extra beenruimte.

Bij de nooduitgang op voorwaarde dat we helpen bij een eventuele evacuatie. Wat ze daarbij vergeten te vermelden is dat we naast de toiletten zaten en doordat de beeldschermen in dit oude toestel boven het middenpad hingen , stonden medepassagiers lekker voor Loraine's beeld hun benen te rekken en strekken. En voor dit genoegen mochten we extra betalen. De vlucht was verder voorspoedig (10 uur en een kwartier vliegen). In LAX werden we 'geinteresseerd' geholpen door officer Herrera en werden weer eens de vingerafdrukken en een fotootje gemaakt. Bij het verlaten van de hal werden we aangesproken door een donkere man met één oog en één hand in het verband. Hij legde ons uit waar we de shuttle naar de huurauto konden vinden. Héél toevallig was hij een vrijwilliger die voor hongerige kinderen in Amerika om een aalmoes vroeg. We gaven hem 5 dollar en de shuttlebus naar Avis kwam net aanrijden, zodat we snel de auto konden ophalen. We hebben een leuk sportwagentje meegekregen, een mitsubishi eclipse. De tomtom deed het gelukkig, dus we waren in een half uur bij het hotel in Hollywood. Eerste indruk van LA is niet zo positief, beetje verlopen en opvallend veel laagbouw, geen flat te zien. Morgen gaan we eens de buurt verkennen en waarschijnlijk pakken we Universal Studios ... Oja het hotel is prima, goed gelegen, vriendelijk personeel, grote kamer, auto gratis in de parkeergarage, een eigen keukentje, prima dus ...

Het reisschema

(klik op het kaartje voor een grotere afbeelding)



















Dag 1 - (5-10-2008): Amsterdam - Los Angeles
Om 13.25 vertrekken we met KL0601 richting Los Angeles. Om 15.25 komen we aan, na 11 uur vliegen. Direct autootje halen en op naar het hotel in Hollywood: Orchid Suites.

Dag 2 - (6-10-2008): Los Angeles
Naar Universal Studios met de metro (red line van Hollywood Highland naar Universal City).

Dag 3 - (7-10-2008): Los Angeles
Hollywood verkennen, Beverly Hills, Beach, Mulholland drive, Warner Bros Tour, Getty Center, Farmers Market, Hollywood Sign, Walk of Fame ..

Dag 4 - (8-10-2008): Los Angeles
Disney California Adventure

Dag 5 - (9-10-2008): Los Angeles
Six Flags Magic Mountain

Dag 6 - (10-10-2008): Los Angeles - Las Vegas
Een rit van 440 kilometer voor de boeg. Hotel is Planet Hollywood.

Dag 7 - (11-10-2008): Las Vegas
Bezoekjes Hotels + Freemont Experience, Lake Mead, Valley of Fire, Little Finland, Mount Charleston.

Dag 8 - (12-10-2008): Las Vegas
Helicoptervlucht naar de Grand Canyon.

Dag 9 - (13-10-2008): Las Vegas
Red Rock en Death Valley

Dag 10 - (14-10-2008): Las Vegas - Bishop
Een rit van 485 kilometer naar Bishop. Een mooi hotel wacht ons: Best Western Creekside Inn. Bezoekje aan de van oorsprong Nederlandse bakkerij Erick Schat.

Dag 11 - (15-10-2008): Bishop - San Francisco
Een lange rit via Yosemite voor de boeg. We verblijven in San Francisco in hotel Columbus Motor Inn vlakbij Fisherman's Warf.

Dag 12 - (16-10-2008): San Francisco
Alcatraz om 11.30. Fisherman's Warf en Pier 39 pakken we meteen mee.

Dag 13 - (17-10-2008): San Francisco
De 49 mile drive waarin alle bezienswaardigheden van San Francisco zijn opgenomen waaronder Golden Gate bridge en lombard street.

Dag 14 - (18-10-2008): San Francisco - Monterey
Via de mooie kustroute highway 1 zakken we in 2 dagen af naar Los Angeles. Eerste stop na 200 kilometer is Monterey, we verblijven in het Hilton Garden Inn.

Dag 15 - (19-10-2008): Monterey - Morro Bay
Verder langs de kust naar Morro Bay (200 kilometer). Een bezoekje aan Hearst Castle staat op het programma.

Dag 16 - (20-10-2008): Morro Bay - Los Angeles
Vroeg weg want 350 kilometer verder wacht het vliegtuig, vlucht KL0602, dat om 17.35 vertrekt naar Amsterdam!