17 oktober Miami - Curacao

Ik zit nu hier in een heet keukentje met de computer op het aanrecht in ons appartementje in Curacao. We hebben een heerlijke airco in de slaapkamer, maar helaas, het aanrecht is het enige plekje (binnen) waar we net genoeg signaal kunnen oppikken voor internet. Even doorzetten dus we hebben een hoop in te halen. Eerst de nacht in Fort Pierce, de reis naar Miami en Curacao. De nacht was zwaar, een zeer lawaaierige airco en een ADHD salamander in de kamer maakte het dat we gebroken uit bed kwamen. Het ontbijt was niet veel beter; in een kamertje van 2 bij 2 konden we het verpakte eten verzamelen en wat drinken pakken en buiten op een winderig terras (gelukkig nu niet al te heet) gaan oppeuzelen. Tot overmaat van ramp was de lift stuk en moesten we de zware koffers 2 verdiepingen naar beneden sjouwen. Toen op weg naar Miami. Een sprinkhaan lifte mee, maar werd vakkundig weg gesproeid door Ernst. God straft meteen en onderweg kwamen we in een aantal hevige regenbuien terecht. De auto afgeleverd bij Hertz en ja hoor ondanks zorgvuldig nalopen van alle spulletjes die in de auto waren toch de zonnebril van Ernst vergeten, ach kopen we weer een nieuwe voor een tientje. Op het vliegveld de self-check-in gedaan en zelfs wij, toch twee professionele analisten, hadden problemen dit systeem te doorgronden. Een wat verveelde american airline medewerker hielp ons door met een hygienisch doekje de juiste knop in te drukken. Wij adviseren toch een herontwerp van dit onderdeel van het systeem. Nog een Starbucks genomen voordat we weer tig keer gecontroleerd zouden worden (een tall latte en een white hot chocolate, met veel moeite besteld door Loraine, ze wilde namelijk alleen een witte chocolademelk, geen mokka of koffie erin). De controles verliepen redelijk vlot. In het vliegtuig zaten we met een gangpad ertussen naast elkaar en moesten tandhakkend toezien dat er slechts 1 keer drinken besteld kon worden en GEEN eten (tenzij van te voren besteld en extra betaald) werd geserveerd op de 3 uur durende vlucht. Het stel naast Ernst zat smakelijk een zelf meegenomen pizza-stuk op te smikkelen! In Curacao aangekomen wachtte Loraine een verrassing. Ze hoefde geen formulier als niet-ingezetene in te vullen, ze mocht zo doorlopen aangezien ze geboren is op Curacao!

Pa Bito hadden we ook snel gevonden en we gingen nadat we de koffers hadden neergezet in het appartement samen met hem heerlijke spareribs eten! Daar waren we natuurlijk wel aan toe na die urenlange marteling van geen eten. Daarna nog een nachtelijke toer gekregen van Pa Bito van Curacao/Willemstad en half 1 's nachts konden we eindelijk het bed in kruipen. Douchen was trouwens ook een verrassing, slechts één kraan, geen koud en warm water kraan, maar een 'lauwe' kraan, heerlijk voor de douche (voor Ernst dan!).