Londen dag 4
De laatste dag van de vakantie. Wakker geworden met nog steeds een gigantische loopneus en pijnlijke spieren maakten we ons op voor de laatste attracties op onze vakantie in Londen. Na de planning nog wat te hebben aangepast gingen we op weg naar Harrods. Het was vlak na openingstijd dus het was betrekkelijk rustig. We hebben gelijk de Egyptische roltrap genomen dat heel indrukwekkend was versierd met een gouden beeld van de sphinx. De pilaren waren versierd met hiëroglyfen. Op de begane grond was de parfumerie waar dames met geopende tubes crème en flesjes stonden te wachten om je te besproeien en in te smeren. De etage voor de schoenen was geweldig en de prijzen ook. Zo gauw je een schoen aanraakte sprak een winkeldame je aan. Nog even bij de badkamer accessoires langs gelopen. En weer naar beneden waar we naartoe waren gelokt door de heerlijke geuren die daarvan kwamen. Het was de take away van de rijken der aarde. Vis vlees en groenten voor een maaltijd konden worden gekocht tegen prijzen waar je als gewone man een week kon eten. De koek, chocolade en ijs afdeling waren een lust voor het oog. Daarentegen viel de sieradenafdeling behoorlijk tegen. Bij het naar buiten gaan kwamen nog langs de etalage die ter ere van prinses Diana en Dodi al Fayette was ingericht.
Op naar Madame Tussaud op bakerstreet waar we al snel een beroemd figuur tegen kwamen. De rij was niet lang, binnen werd de echte rij duidelijk maar dat viel mee. Terwijl Loraine aan het kijken was of ze kleinere voeten had dan Beyonce kwam er een figuur naar haar toe om haar zoals Ernst dacht haar te laten schrikken. Dat was echter jammerlijk mislukt. Toen we binnen waren konden we met verschillende beroemdheden op de foto. Johnny Depp, Morgan Freeman, Beyonce, Robert Downey Jr, Patrick Stewart en Mohammed Ali hadden allemaal de eer om met een van ons vereeuwigd te worden. Voor de king of pop, Robert Pattinson (twilight) en Obama moesten we extra betalen en dat ging ons wat te ver. Rustig liepen we verder en werden door een man met een zeer vreemd gevormd hoofd naar een trap gewezen die naar beneden naar een donkere grot leidden. Daar kon je de beelden zien van de seriemoordenaar van de afgelopen tijd bekijken. heldhaftig liep Loraine naar beneden en schrok toen ze ineens een gil hoorde. ineens zag ze een van de beelden bewegen tegen de wand (er bleken acteurs tussen de beelden te staan) koelbloedig raapte ze al haar moed bij elkaar en liep tegen de menigte in weer naar de ingang. morrend liep Ernst achter haar aan.
Daarna gingen we naar de spirit of Londen een ritje dat je door de geschiedenis van de stad voerde. Eindelijk kwamen we bij de hoofdattractie: De Marvel 4d Movie. Die was geweldig! op een koepel werd de film getoond en de Hulk z'n voetstappen denderde door je heen, de klauwen van wolverine staken in je rug en de hulk nieste op je. Echt een leuke belevenis.
Om onze avontuur af te sluiten gingen we zoals traditie betaamt naar de film. Na een gehaaste reis met de underground kwamen drie minuten over tijd aan bij de film. het personeel was helemaal over hun toeren want de film was ingesteld voor de verkeerde zaal. We moesten toch naar de originele zaal want alles was weer geregeld. Als compensatie kregen we beiden een voucher voor een film voor de komende week voor twee personen. Een kwartier later moesten we toch van zaal wisselen. En eindelijk konden we naar de film gaan kijken Scott Pilgrim. Dat was echt een vreemde film. Na een broodje bij de subway, sloten we de vakantie af met een lemon cheesecake en een warme caramel chocolademelk voor mij en een latte voor Ernst.
zaterdag 4 september 2010
donderdag 2 september 2010
Londen dag 3
Londen dag drie
Vandaag weer een zonnige dag in Londen na een nacht synchroon draaien met Ernst. Na weer een heerlijk Engels ontbijt, zijn we wat minder vroeg op pad gegaan omdat het de vorige dag wat laat was geworden. Na wat zorgvuldige planning zijn we vertrokken naar Picadilly circus om van daaruit naar Oxford street te lopen. Loraine had ontzettende last van haar schoenen doordat de trottoirs in Engeland niet echt geschikt zijn om op hoge hakken erover te lopen. Nu begreep ze waarom de dames die ze tot nu toe tegen was gekomen muiltjes gympies of andere platte schoenen aan hadden. Ondertussen waren we bij de beroemde speelgoedzaak Hamels aangeland en hebben daar wat speelgoed demonstraties gezien. De demonstratie van de UFO heeft ons in de aankoop van het speelgoed laten tuinen. het mysterie van het vliegen van de UFO waren de 'onzichtbare' touwtjes!!!! Daarna zijn we naar de Apple shop gegaan om te kijken wat ze daar te bieden hebben. Loraine maakte van de gelegenheid gebruik om even haar voeten te laten rusten.
De wandeltocht leidde naar Topshop waar ze de mooiste schoenen verkochten. Loraine vond zelfs pumps met kersen erop die ook nog naar kersen roken. Het was gewoon vreselijk om in de mooiste schoenenwinkel te staan met zere voeten!!!! Na deze voor Loraine vreselijke ervaring kwamen we een sportwinkel tegen en daar heeft ze gymschoenen gekocht om verder te kunnen lopen. Dit was de eerste keer dat Ernst ook blij was met Loraine's nieuwe schoenen.
Toen bij starbucks een koffie en een chocolademelk met een stuk chocolate velvet cake genomen, waarbij Ernst zijn vreemde manier van samen eten (grote happen aan de lengte terwijl Loraine aan de punt begint) ten toon spreidde.
Na weer op krachten te zijn gekomen gingen we op weg naar de big ben (de klok schijnt ook te twitteren) om te kijken hoe laat het was volgens Greenwich time. Vervolgens langs de house of parliament gegaan waar we een brochure kregen om een tour te gaan maken terwijl het de komende dagen gesloten zou zijn, go figure. Ook zijn we naar de westminster abbey gegaan, maar zijn daar niet binnen gegaan maar in het kerkje ernaast de St. Margaretha want die was
GRATIS! Even op een bankje bij de Theems gezeten, we moesten er wel voor hard lopen tegen een ander paartje dat vervolgens niet naast ons wilde gaan zitten. Slechte verliezers. Na even op adem te zijn gekomen verlieten we het bankje waar kennelijk een blinde man op aan het azen was, want die klom met ongelofelijke snelheid de treden op om er op te gaan zitten. Het was zo goed weer dat we besloten om in plaats van de underground te nemen te gaan lopen. We kwamen langs downingstreet 10. De prime minister was helaas niet thuis. Gelukkig zagen we verderop de inspectie van de household cavalery waarvan een geweldige show van gemaakt was. De laarzen van die wachters wil je echt niet poetsen!!! Het beeld van de vrouwen(kleding) in de tweede Wereldoorlog was indrukwekkend. Langzaam liepen we naar de underground om naar het hotel te gaan. Bij een restaurantje in de buurt hebben we een jacked potatoe with Tuna and Corn en fish and chips gegeten. Hoewel de bediening duidelijk niet blij was met onze klandizie hebben we wel een fooi gegeven omdat een vriendelijke ober die onze tafel niet bediende Loraine schoon bestek gaf toen ze die tijdens het snuiten van haar neus had laten vallen. Na een lange hete douche zijn we doodvermoeid in onze kleine harde bed gaan slapen.
Vandaag weer een zonnige dag in Londen na een nacht synchroon draaien met Ernst. Na weer een heerlijk Engels ontbijt, zijn we wat minder vroeg op pad gegaan omdat het de vorige dag wat laat was geworden. Na wat zorgvuldige planning zijn we vertrokken naar Picadilly circus om van daaruit naar Oxford street te lopen. Loraine had ontzettende last van haar schoenen doordat de trottoirs in Engeland niet echt geschikt zijn om op hoge hakken erover te lopen. Nu begreep ze waarom de dames die ze tot nu toe tegen was gekomen muiltjes gympies of andere platte schoenen aan hadden. Ondertussen waren we bij de beroemde speelgoedzaak Hamels aangeland en hebben daar wat speelgoed demonstraties gezien. De demonstratie van de UFO heeft ons in de aankoop van het speelgoed laten tuinen. het mysterie van het vliegen van de UFO waren de 'onzichtbare' touwtjes!!!! Daarna zijn we naar de Apple shop gegaan om te kijken wat ze daar te bieden hebben. Loraine maakte van de gelegenheid gebruik om even haar voeten te laten rusten.
De wandeltocht leidde naar Topshop waar ze de mooiste schoenen verkochten. Loraine vond zelfs pumps met kersen erop die ook nog naar kersen roken. Het was gewoon vreselijk om in de mooiste schoenenwinkel te staan met zere voeten!!!! Na deze voor Loraine vreselijke ervaring kwamen we een sportwinkel tegen en daar heeft ze gymschoenen gekocht om verder te kunnen lopen. Dit was de eerste keer dat Ernst ook blij was met Loraine's nieuwe schoenen.
Toen bij starbucks een koffie en een chocolademelk met een stuk chocolate velvet cake genomen, waarbij Ernst zijn vreemde manier van samen eten (grote happen aan de lengte terwijl Loraine aan de punt begint) ten toon spreidde.
Na weer op krachten te zijn gekomen gingen we op weg naar de big ben (de klok schijnt ook te twitteren) om te kijken hoe laat het was volgens Greenwich time. Vervolgens langs de house of parliament gegaan waar we een brochure kregen om een tour te gaan maken terwijl het de komende dagen gesloten zou zijn, go figure. Ook zijn we naar de westminster abbey gegaan, maar zijn daar niet binnen gegaan maar in het kerkje ernaast de St. Margaretha want die was
GRATIS! Even op een bankje bij de Theems gezeten, we moesten er wel voor hard lopen tegen een ander paartje dat vervolgens niet naast ons wilde gaan zitten. Slechte verliezers. Na even op adem te zijn gekomen verlieten we het bankje waar kennelijk een blinde man op aan het azen was, want die klom met ongelofelijke snelheid de treden op om er op te gaan zitten. Het was zo goed weer dat we besloten om in plaats van de underground te nemen te gaan lopen. We kwamen langs downingstreet 10. De prime minister was helaas niet thuis. Gelukkig zagen we verderop de inspectie van de household cavalery waarvan een geweldige show van gemaakt was. De laarzen van die wachters wil je echt niet poetsen!!! Het beeld van de vrouwen(kleding) in de tweede Wereldoorlog was indrukwekkend. Langzaam liepen we naar de underground om naar het hotel te gaan. Bij een restaurantje in de buurt hebben we een jacked potatoe with Tuna and Corn en fish and chips gegeten. Hoewel de bediening duidelijk niet blij was met onze klandizie hebben we wel een fooi gegeven omdat een vriendelijke ober die onze tafel niet bediende Loraine schoon bestek gaf toen ze die tijdens het snuiten van haar neus had laten vallen. Na een lange hete douche zijn we doodvermoeid in onze kleine harde bed gaan slapen.
woensdag 1 september 2010
Londen dag 2: 31 augustus 2010
Londen dag 2
Half 8 op, uurtje later op zoek naar de ontbijtzaal. Typisch Engels ontbijt, best lekker. Tot onze verbazing was onze kamer toen we terug kwamen helemaal aan kant. Kennelijk was de dame die we op de trap zagen zitten telefoneren toen we naar de ontbijtzaal vertrokken op ons aan het wachten en heeft snel eventjes de witte tornado uitgehangen. Daarna snel uit het hotel vertrokken want Ernst wilde niet te laat zijn. Lopend gingen we naar de natural museum of history. Voor tienen waren we er al en moesten in de rij gaan staan. Terwijl we daar stonden liep er een niet bepaald modebewuste dame langs op hoge rood met witte stippen versierde plateauschoenen een ultrakorte minirok en dijhoge beenwarmers. terwijl iedereen met ongeloof naar haar stond te kijken struikelde ze zelf over de oneven stoep en koelde ze vervolgens haar woede op een argeloze jongeman die onschuldig in de rij stond te wachten. Dit zorgde voor de broodnodige comic reliëf. Eindelijk gingen de poorten open en na omgeleid te worden naar de zijingang waren als een van de eerste binnen. Het is een prachtig en gigantisch groot gebouw, zoveel te zien. Het gelijknamige museum in New York is wel mooier maar deze in Londen is gratis. Veel dino's gezien en wat geleerd Ernst kan nu goed vlinders categoriseren en inpakken voor een expeditie om muggen te vangen en veel dingen mogen uitproberen, leuk museum. Toen naar Buckingham Palace die je nu gedeeltelijk kan bezichtigen. Het was werkelijk prachtig! Aan het einde van de bezichtiging met een interessante audiotour nog lekker in het zonnetje gezeten in de paleistuin. Na gebruik te hebben van de royal toilets en een bezoekje gebracht te hebben aan de souvenirshop waar alles duidelijk een royal penny kosten zijn we Toen richting het theater iets te eten gaan zoeken. Het werd Garfunkel's, een redelijk eenvoudig restaurant waar je van alles kan eten. Loraine had viskoekjes en Ernst de kip & bacon BBQ, erg lekker. Samen nog 1 NY cheesecake toe en op naar het theater. We hadden prachtige plaatsen en de musical 'Wicked' was geweldig. We zaten naast een man die uit Florida Napels kwam wat wel een van de rijkere delen van Amerika was en hij klaagde dat de champagne en drank in Engeland zo duur was en vroeg of wij ook vonden dat alles in Londen zo duur was. Heel toevallig hadden we de vorige dag nog naar de huurhuizen in Londen gekeken en waren tot de conclusie gekomen dat als je hier wilde wonen je wel een smak geld moet hebben want het was allemaal vreselijk duur. De show was fantastisch!!!!Er werd prachtig gezongen en de show was een lust voor het oog. Tos, tos, hihihi!
Half 8 op, uurtje later op zoek naar de ontbijtzaal. Typisch Engels ontbijt, best lekker. Tot onze verbazing was onze kamer toen we terug kwamen helemaal aan kant. Kennelijk was de dame die we op de trap zagen zitten telefoneren toen we naar de ontbijtzaal vertrokken op ons aan het wachten en heeft snel eventjes de witte tornado uitgehangen. Daarna snel uit het hotel vertrokken want Ernst wilde niet te laat zijn. Lopend gingen we naar de natural museum of history. Voor tienen waren we er al en moesten in de rij gaan staan. Terwijl we daar stonden liep er een niet bepaald modebewuste dame langs op hoge rood met witte stippen versierde plateauschoenen een ultrakorte minirok en dijhoge beenwarmers. terwijl iedereen met ongeloof naar haar stond te kijken struikelde ze zelf over de oneven stoep en koelde ze vervolgens haar woede op een argeloze jongeman die onschuldig in de rij stond te wachten. Dit zorgde voor de broodnodige comic reliëf. Eindelijk gingen de poorten open en na omgeleid te worden naar de zijingang waren als een van de eerste binnen. Het is een prachtig en gigantisch groot gebouw, zoveel te zien. Het gelijknamige museum in New York is wel mooier maar deze in Londen is gratis. Veel dino's gezien en wat geleerd Ernst kan nu goed vlinders categoriseren en inpakken voor een expeditie om muggen te vangen en veel dingen mogen uitproberen, leuk museum. Toen naar Buckingham Palace die je nu gedeeltelijk kan bezichtigen. Het was werkelijk prachtig! Aan het einde van de bezichtiging met een interessante audiotour nog lekker in het zonnetje gezeten in de paleistuin. Na gebruik te hebben van de royal toilets en een bezoekje gebracht te hebben aan de souvenirshop waar alles duidelijk een royal penny kosten zijn we Toen richting het theater iets te eten gaan zoeken. Het werd Garfunkel's, een redelijk eenvoudig restaurant waar je van alles kan eten. Loraine had viskoekjes en Ernst de kip & bacon BBQ, erg lekker. Samen nog 1 NY cheesecake toe en op naar het theater. We hadden prachtige plaatsen en de musical 'Wicked' was geweldig. We zaten naast een man die uit Florida Napels kwam wat wel een van de rijkere delen van Amerika was en hij klaagde dat de champagne en drank in Engeland zo duur was en vroeg of wij ook vonden dat alles in Londen zo duur was. Heel toevallig hadden we de vorige dag nog naar de huurhuizen in Londen gekeken en waren tot de conclusie gekomen dat als je hier wilde wonen je wel een smak geld moet hebben want het was allemaal vreselijk duur. De show was fantastisch!!!!Er werd prachtig gezongen en de show was een lust voor het oog. Tos, tos, hihihi!
maandag 30 augustus 2010
Londen dag 1
Weblog Londen baby
Om zeven uur werden we wakker gebeld door Mama en Robyn en Benjamin, die hun tante met een hoorbaar ochtendhumeur feliciteerden. Daar we toch al op waren gingen we ons maar voorbereiden op de reis. Ook Pa heeft speciaal de wekker om 02:00 gezet om vanuit Curacao zijn dochter te feliciteren. De koffer is nu helemaal vol gepakt met de kleren van Loraine en die van Ernst zitten in de handbagage. Ja, meneer dacht echt dat we aan de handbagage genoeg hadden. We zaten voor op schema en kwamen om elf uur aan op parkeerplaats P3. We staan op nummer 320,maar door een of andere ingeving staan we eigenlijk op nummer 319 wat het bouwnummer van ons huis was. Daar de bus genomen en bij de douane werd Loraine blij verrast door de beambte die haar feliciteerde. Eindelijk iemand die echt zijn werk deed. Toen een Starbucks genomen. Na de wederom irritante controle, wel door een vrolijke controleur Loraine's laarzen gingen af, maar die mocht ze tijdens het fouilleren weer aandoen, het vliegtuig in. Daar bleek mevrouw Pucket of was het puckee, te missen. Na een soepel verlopen vlucht van 45 minuten, gingen we op zoek naar de underground. Bij de metro ingang aangekomen zochten we samen met een ander nederlands stel naar een mogelijkheid om een oyster kaart te kopen. De engelse variant van de Ov. Chipkaart. Na een tijdje vonden we een loket met een onvriendelijke baliemedewerker die ons de kaarten verkocht. Kennelijk zijn de tijden ook belangrijk want we reisden tegen een goedkoop tarief. Na een rit dat langer duurde dan de vlucht op de piccadily line naar cocksfoster, daar heb je niet van terug hè Danny, waren we eindelijk op gloucester road gearriveerd. Nog even gezwaaid naar onze medereizigers uit het koude kikkerland en toen stapten wij op de zonnige londense straten. En wat schetste onze verbazing recht voor de metro uitgang stonden een KFC, Starbucks en Burger King gebroederlijk naast elkaar. En nog geen twee minuten daar vandaan was ons hotel! Dat heeft Ernst-Jan goed gedaan. Na in onze kamer de koffers te hebben neer gelegd (de badkamer en de kamer zelf zijn even groot) zijn we de beurt gaan verkennen. Ernst stelde voor om in de Hyde park te gaan wandelen. En inderdaad we hebben gewandeld maar het was niet de Hyde maar de Kensingtonpark waar alles ter nagedachtenis van prinses Diana was ingericht. We zijn naar de Serpentine Gallery geweest waar de werken van een maatschappelijk geëngageerd kunstenaar werden ten toon gesteld die geinspireerd werd door kleuren en vragen die uit het leven gegrepen werden. Als echte cultuurbarbaar heeft Loraine ervan mee gekregen dat Schoten inderdaad niets onder hun rok dragen en dat de kunstenaar ook naar de serie Dexter kijkt omdat hij ook een paar bloodspatter foto's heeft gecreëerd. Na de lange wandeling zijn we bij KFC gaan eten en hebben wat drinken ingeslagen bij de plaatselijke supermarkt. Daar we nog erg moeten wennen aan het tijdsverschil hebben we besloten om vandaag op tijd te gaan slapen zodat we morgen vroeg op pad kunnen en toch nog morgenavond naar het theater kunnen gaan. Ernst is op dit moment vol bewondering van zijn iPhone omdat deze zich helemaal aan zijn omgeving heeft aangepast.
Om zeven uur werden we wakker gebeld door Mama en Robyn en Benjamin, die hun tante met een hoorbaar ochtendhumeur feliciteerden. Daar we toch al op waren gingen we ons maar voorbereiden op de reis. Ook Pa heeft speciaal de wekker om 02:00 gezet om vanuit Curacao zijn dochter te feliciteren. De koffer is nu helemaal vol gepakt met de kleren van Loraine en die van Ernst zitten in de handbagage. Ja, meneer dacht echt dat we aan de handbagage genoeg hadden. We zaten voor op schema en kwamen om elf uur aan op parkeerplaats P3. We staan op nummer 320,maar door een of andere ingeving staan we eigenlijk op nummer 319 wat het bouwnummer van ons huis was. Daar de bus genomen en bij de douane werd Loraine blij verrast door de beambte die haar feliciteerde. Eindelijk iemand die echt zijn werk deed. Toen een Starbucks genomen. Na de wederom irritante controle, wel door een vrolijke controleur Loraine's laarzen gingen af, maar die mocht ze tijdens het fouilleren weer aandoen, het vliegtuig in. Daar bleek mevrouw Pucket of was het puckee, te missen. Na een soepel verlopen vlucht van 45 minuten, gingen we op zoek naar de underground. Bij de metro ingang aangekomen zochten we samen met een ander nederlands stel naar een mogelijkheid om een oyster kaart te kopen. De engelse variant van de Ov. Chipkaart. Na een tijdje vonden we een loket met een onvriendelijke baliemedewerker die ons de kaarten verkocht. Kennelijk zijn de tijden ook belangrijk want we reisden tegen een goedkoop tarief. Na een rit dat langer duurde dan de vlucht op de piccadily line naar cocksfoster, daar heb je niet van terug hè Danny, waren we eindelijk op gloucester road gearriveerd. Nog even gezwaaid naar onze medereizigers uit het koude kikkerland en toen stapten wij op de zonnige londense straten. En wat schetste onze verbazing recht voor de metro uitgang stonden een KFC, Starbucks en Burger King gebroederlijk naast elkaar. En nog geen twee minuten daar vandaan was ons hotel! Dat heeft Ernst-Jan goed gedaan. Na in onze kamer de koffers te hebben neer gelegd (de badkamer en de kamer zelf zijn even groot) zijn we de beurt gaan verkennen. Ernst stelde voor om in de Hyde park te gaan wandelen. En inderdaad we hebben gewandeld maar het was niet de Hyde maar de Kensingtonpark waar alles ter nagedachtenis van prinses Diana was ingericht. We zijn naar de Serpentine Gallery geweest waar de werken van een maatschappelijk geëngageerd kunstenaar werden ten toon gesteld die geinspireerd werd door kleuren en vragen die uit het leven gegrepen werden. Als echte cultuurbarbaar heeft Loraine ervan mee gekregen dat Schoten inderdaad niets onder hun rok dragen en dat de kunstenaar ook naar de serie Dexter kijkt omdat hij ook een paar bloodspatter foto's heeft gecreëerd. Na de lange wandeling zijn we bij KFC gaan eten en hebben wat drinken ingeslagen bij de plaatselijke supermarkt. Daar we nog erg moeten wennen aan het tijdsverschil hebben we besloten om vandaag op tijd te gaan slapen zodat we morgen vroeg op pad kunnen en toch nog morgenavond naar het theater kunnen gaan. Ernst is op dit moment vol bewondering van zijn iPhone omdat deze zich helemaal aan zijn omgeving heeft aangepast.
Abonneren op:
Posts (Atom)