22 oktober Curacao dag 5

De laatste dag op Curacao om iets te gaan doen. De dolfijn ontmoeting stond in ieder geval op het programma samen met het sea aquarium, maar we moesten natuurlijk ook de mooie stranden (en baaien) zien! Dus vroeg op, even na achten stond Pa Bito al weer op de stoep. Het eerste strand, cas abao, was mooi verlaten en Ernst kon de verleiding niet weerstaan en nam een duik in de oceaan. Toen hij weer was opgedroogd gingen we naar het volgende strand en weer een volgende.

Het ene strand was nog mooier dan het andere. Bij westpunt, inderdaad het uiterste westen van Curacao, kwamen weer de oud collega tegen van Pa Bito. We konden niet te lang babbelen, want het sea aquarium stond te wachten. Hier bleek dat Loraine opeens geen gebruik kon maken van de korting voor ingezetenen omdat ze niet op Curacao woont, dus toch het volle pond. Toen we binnen waren in het sea aquarium meteen melden bij 'the dolphin encounter'. Ernst kreeg een oranje bandje om zijn pols, Loraine en Pa Bito als toeschouwers een blauwe. In een grote groep met alleen maar Nederlanders gingen we op weg naar de dolfijnen. Ernst kreeg de instructies en de dolfijn die Ernst kreeg was de oudste mannetje van het stel die alle jonkies had gemaakt.

Hij bleef de instructrice maar zoentjes geven, een echte Don Juan dus. Hij had er duidelijk zin in. Hij ging gewillig alle deelnemers af die hem mochten aanraken, een kusje geven en hem optillen. Dit is zowaar de eerste keer dat Ernst een vent recht op zijn mond kust. Desondanks een prachtige ervaring! De mensen hebben 3 mooie foto's gemaakt die we hebben gekocht voor het fotoboek. Na het douchen het park

zelf gaan bekijken, een klein maar mooi park met veel interactie met de dieren. Zo kon je de flamingo's en schildpadden voeren en een pelikaan een rondje laten dansen. Als laatst een zeeleeuw-show meegemaakt. Na het eten nog even afscheid genomen van Oma, tante Sandra en telefonisch van neef Benito. Dat was de vakantie alweer!

21 oktober Curacao dag 4

De derde opeenvolgende dag dat we door hebben gesnurkt. Toen heeft Ernst een lekker eitje gebakken en heeft Loraine nog de lekkere zoete mango's van Oom Pai opgegeten die inmiddels rijp waren geworden. Toen Loraine Pa Bito opbelde bleek hij binnen een minuut al voor onze deur te staan, hij was al medicijnen naast ons hotel wezen halen en had het telefoontje natuurlijk al verwacht. Een bezoek aan tante Gloria stond op het programma. Op de weg daar naar toe zijn we even gestopt op het nieuwe landgoed van Pa Bito met prachtig uitzicht op de wijk en een honkbalstadion en heel belangrijk; een lekker briesje waarvan Pa Bito beweert dat het 's nachts echt koud

gaat worden. Daarna bleek jammergenoeg dat tante Gloria niet thuis was, maar we hebben wel nicht Helen en het geboortehuis van Pa Bito in ieder geval gezien. Toen bedacht Pa Bito om naar nicht Jeanette te gaan. Een stel dolle honden wachtte ons al op, gelukkig konden we precies tussendoor bij het huis komen. Jeanette was er met haar twee leuke kinderen en we hebben even kennis gemaakt. Daarna bij tante

Juliana geweest, die vond dat Loraine op de familie Bito lijkt. Nicht Judith was er ook en leek i

nderdaad ook een beetje op Loraine. Judith raadde Pa Bito nog een aantal leuke stranden aan die we morgen kunnen bezoeken. Toen tante Anna en Ompie Jimmy, dit keer lukte het wel, die direct weer eens zeiden dat Loraine dik was gewo

rden. Ook achterneef Marlon kwam even langs. Ompie Jimmy liet ons zijn hobbies zien (vogels en groente verbouwen). Oom en tante belde ook achternicht Zaida en we moesten haar ook bezoeken! Daar hebben we dan ook de hele avond nog in de tuin gezeten, veel gelachen en granaatappelsap gedronken.

20 oktober Curacao dag 3

Vandaag een zeer rustige dag. Pas 13.00 uur op stap en Pa Bito was gebeld door een Nederlandse oud-collega die voor het eerst sinds tijden weer terug was in Curacao op vakantie. Samen met hem en zijn vrouw de hele middag op een terrasje gezeten en oude marine-verhalen gehoord. Hierna nog even naar het ziekenhuis gegaan waar Loraine geboren is. Helaas was het geen bezoekuur en de bewaker nam zijn taak erg serieus op en we mochten ook geen foto's maken.

Dat laat Pa Bito niet op zich zitten en daar zouden we morgen op terug komen. Toen naar de Kentucky en het is in Curacao even lekker als in Nederland. 's Avonds hebben we nog een poging gedaan tante Anna te bezoeken, maar helaas deed de deurbel het niet en lukte het niet om de aandacht te trekken van tante. Morgen dan maar weer een poging.

19 oktober Curacao dag 2

We zitten duidelijk in een Antilliaans ritme, ook vandaag laat op gestaan, zelfs de schoonmaakster moesten we tegen 12 uur vragen later terug te komen. Loraine ontdekte dat ze ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch gestoken was door een mug, gaande de dag werden steeds meer bulten ontdekt. Rond enen zijn we met Pa Bito weer op stap gegaan en dit keer gaan shoppen in de stad voor een verjaardagscadeau voor Loraine, dat werd dus alle juwelierszaken aflopen op zoek naar goud! Er werd genoeg moois gevonden en ook Marelva werd niet vergeten met een mooie platte zilveren ketting. De verkoopsters hadden de tijd van hun leven toen ook Loraine alles daar vond wat ze wilde hebben. Toen hebben we een afspraak gemaakt in het sea aquarium voor het zwemmen met dolfijnen voor Ernst. Dat gaat dus donderdag 14.00 uur gebeuren! De toegangsprijzen zijn overigens ook een bron van vermaak, Pa Bito mag als ingezetene en senior voor een kinderkaartje, Loraine voor de halve prijs als hier geborene en Ernst moet als toerist het volle pond betalen! Als avondeten gingen we naar een tentje waar shoarma werd gemaakt en die we bij Oma op TV hadden gezien. We namen alledrie de kleine kipshoarma, maar hadden hier ruim voldoende aan. Heerlijk! Tenslotte zijn we langs Tante Sandra en Oompie Mario geweest. Erg gezellig, daar ook bij de overburen de beroemde knippa boom gezien waarvan Loraine geregeld de vruchten krijgt. Toen waren we zowaar al voor achten weer thuis, ook wel eens lekker.

18 oktober Curacao dag 1

Goed geslapen in de heerlijk koele kamer en Ernst kon lekker genieten van de Nederlandse televisie en het voetbal van zaterdag bekeken. Toen we klaar voor vertrek waren, onze uitstekende reisleider Pa Bito gebeld en een half uur later werden we opgehaald voor een toer door een deel van Curacao, maar nu in daglicht! Eerste stop: hartje Willemstad, ontbijt in de Subway, altijd lekker. Het standaard gebruikte prachtige Papiamento richting Loraine en haar Nederlandse reactie terug zorgt soms voor leuke verwarringen in de winkels. Zo leek het er even op dat Loraine alleen een broodje kreeg en Ernst niet (Pa had een soepje gekozen). Gelukkig springt Pa Bito dan te hulp en kon de Italian BMT toch worden bezorgd bij Ernst. Na het broodje werd de toer vervolgd en maakte we een stop bij Pa Bito's huis. Daar werden we geintroduceerd tot de grootste hobby van de Antilliaan, het gokken met nummers in de dagelijkse loterij. Allerlei berekeningen met jaartallen, leeftijden, jubileums, alles wat met getallen te maken heeft wordt gebruikt om een maximaal 4-cijferig getal op te geven. Met een inzet van 1 gulden zou je bij alle 4 de cijfers goed 3000 gulden verdienen. Loraine waagde ook een gokje met 4242. Onderweg naar het loterijkantoor kwamen we bekende auto tegen met een bekend persoon, het bleek neef Benito te zijn! Zijn familie wilden we later in de week bezoeken, maar toen Pa Bito hem opbelde leek het hem gezelliger om het bezoek vandaag te doen. Loraine nam de telefoon over en vroeg waarom zijn nicht niet altijd welkom zou zijn nu ze eindelijk weer terug is in Curacao. Bij wijze van grap zei Loraine dat ze wel taart en een feestje verwacht als ze op bezoek kwam. Deze opmerking zou vreemd gaan uitpakken. Er werd in ieder geval afgesproken na ons bezoek aan de ouders van Benito en haar Oma wat al op het programma stond, om dan langs te gaan naar Benito. Bij Tante Nikka en Oom Pai (oudste broer van Pa Bito en ouders van Benito) was het heel gezellig. We kregen een heerlijk glas Juice (hoe ze op Curacao sap noemen) en van Oom een grote zak met mango's uit eigen tuin. Ook kregen we daar pas te horen dat Mavis, de vrouw van Benito, 45 was geworden en vandaag dat vierde. Vandaar dus dat Loraine taart en een feestje kon verwachten! Wat een toeval weer. Toen naar Oma gegaan en ook neef Gregory was aanwezig. Hier de uitslag van de loterij gezien (helaas niks gewonnen en Pa Bito baalde dat hij net te laat was met 45 op te sturen als lot, de leeftijd van Mavis dus en laat nou net een lot met 45 erin gewonnen hebben!). Toen weer op weg en even langs de Albert Heijn (ja die hebben ze ook en een mooie grote ook) en wat eten voor de komende ontbijtjes en drinken in te slaan. Toen eindelijk naar Benito toe (afgesproken was tegen zessen, het was inmiddels half 8 geworden). Het feest was in volle gang en we hebben heerlijk genoten van een buffet van nasi, bami, saté, groente en soep. Leuk gepraat met de zeer aardige mensen (vrienden, kennissen van Benito) op het feest en veel discussies met Pa Bito over de 'onafhankelijkheid' van Curacao die gepland staat op 10-10-2010. En iedereen met wie we praten vindt het maar raar dat we maar 6 dagen blijven (ze maakten het ook steeds korter, toen werd het 5 en op eens zouden we maar 4 dagen hier zijn en je kan toch niet Curacao in 3 dagen doen?!) Het was zo gezellig dat we pas na enen 's nachts weggingen inclusief 4 stukken taart en een stuk chocola als verrassing. Morgen wacht ons weer meer familiebezoek en wat rondkijken in Willemstad.

17 oktober Miami - Curacao

Ik zit nu hier in een heet keukentje met de computer op het aanrecht in ons appartementje in Curacao. We hebben een heerlijke airco in de slaapkamer, maar helaas, het aanrecht is het enige plekje (binnen) waar we net genoeg signaal kunnen oppikken voor internet. Even doorzetten dus we hebben een hoop in te halen. Eerst de nacht in Fort Pierce, de reis naar Miami en Curacao. De nacht was zwaar, een zeer lawaaierige airco en een ADHD salamander in de kamer maakte het dat we gebroken uit bed kwamen. Het ontbijt was niet veel beter; in een kamertje van 2 bij 2 konden we het verpakte eten verzamelen en wat drinken pakken en buiten op een winderig terras (gelukkig nu niet al te heet) gaan oppeuzelen. Tot overmaat van ramp was de lift stuk en moesten we de zware koffers 2 verdiepingen naar beneden sjouwen. Toen op weg naar Miami. Een sprinkhaan lifte mee, maar werd vakkundig weg gesproeid door Ernst. God straft meteen en onderweg kwamen we in een aantal hevige regenbuien terecht. De auto afgeleverd bij Hertz en ja hoor ondanks zorgvuldig nalopen van alle spulletjes die in de auto waren toch de zonnebril van Ernst vergeten, ach kopen we weer een nieuwe voor een tientje. Op het vliegveld de self-check-in gedaan en zelfs wij, toch twee professionele analisten, hadden problemen dit systeem te doorgronden. Een wat verveelde american airline medewerker hielp ons door met een hygienisch doekje de juiste knop in te drukken. Wij adviseren toch een herontwerp van dit onderdeel van het systeem. Nog een Starbucks genomen voordat we weer tig keer gecontroleerd zouden worden (een tall latte en een white hot chocolate, met veel moeite besteld door Loraine, ze wilde namelijk alleen een witte chocolademelk, geen mokka of koffie erin). De controles verliepen redelijk vlot. In het vliegtuig zaten we met een gangpad ertussen naast elkaar en moesten tandhakkend toezien dat er slechts 1 keer drinken besteld kon worden en GEEN eten (tenzij van te voren besteld en extra betaald) werd geserveerd op de 3 uur durende vlucht. Het stel naast Ernst zat smakelijk een zelf meegenomen pizza-stuk op te smikkelen! In Curacao aangekomen wachtte Loraine een verrassing. Ze hoefde geen formulier als niet-ingezetene in te vullen, ze mocht zo doorlopen aangezien ze geboren is op Curacao!

Pa Bito hadden we ook snel gevonden en we gingen nadat we de koffers hadden neergezet in het appartement samen met hem heerlijke spareribs eten! Daar waren we natuurlijk wel aan toe na die urenlange marteling van geen eten. Daarna nog een nachtelijke toer gekregen van Pa Bito van Curacao/Willemstad en half 1 's nachts konden we eindelijk het bed in kruipen. Douchen was trouwens ook een verrassing, slechts één kraan, geen koud en warm water kraan, maar een 'lauwe' kraan, heerlijk voor de douche (voor Ernst dan!).

16 oktober Orlando - Fort Pierce

Laatste dagje in de USA om nog iets te doen, morgen alweer vliegen naar Curacao! Op onze reis naar het laatste hotel van de vakantie in Amerika halfweg tussen Orlando en Miami in Fort Pierce, gaan we een chocolade fabriek in Daytona Beach bezoeken. Hoewel niet echt op de weg naar Fort Pierce was de aanbieding van een gratis tour met gratis chocolaatje reden genoeg voor de omweg. Daytona Beach is dit weekend het toneel van een grote motor-festival, dus de prachtige blinkende motoren vlogen ons om de oren, prachtig, maar ook gigantisch druk. De chocolade fabriek was zo gevonden, hoewel we vonden een chocoladewinkel. Toen we binnen gingen kijken werden we door een vriendelijke oude dame begroet en vroeg ze of we voor de tour kwamen. We werden doorverwezen naar achter de winkel waar we een aantal affiches en foto's met uitleg zagen en tevens een kamer met achter een raam mensen die bonbons aan het maken waren. Hetzelfde oude dametje kwam niet veel later ons de tour geven, ze verontschuldigde zich dat ze dit voor het eerst deed; haar baas had haar opgedragen na de lunch de tour te doen. De tour stelde logischerwijs dan ook niet veel voor, ze vertelde niet veel meer dan we al wisten van de foto's en beschrijvingen en na 10 minuten kregen we een niet eens zo heel lekker bonbonnetje en was het alweer gedaan met de tour. Ach wat wil je ook met een gratis tour. Dan maar weer snel op weg naar Fort Pierce. Onderweg nog geluncht/gedineerd bij KFC die zich in Amerika presenteert als grilled chicken specialist en niet meer met die crunchy chicken. Ook spicy is helemaal uit, het was een flauwe hap, maar de wrap was enorm! Via de toeristische route langs de zee verder gereden, maar zeer weinig de zee gezien, deze highway 1 is wel wat anders dan die in Californie! Het hotel was weer snel gevonden en we genieten van onze 'zicht op de zee' (we hebben de duurdere beach view room, zie foto).

15 oktober Disney's Animal Kingdom

Vandaag het tweede Disney park bezocht en tevens de laatste van deze vakantie: Animal Kingdom. Ook deze hadden we in 2001 niet gedaan en moest nu echt aan de beurt komen en terecht: wat een prachtig park! Bij aankomst leek het weer erg benauwd en het busje stond klaar om de bezoekers naar de ingang te rijden, we konden niet goed inschatten hoever het lopen was dus gingen mee met het 'trammetje'. Nou, het was te belachelijk voor woorden: 1 bochtje en 100 meter verder was de ingang al, die luie Amerikanen zijn echt te beroerd om een klein stukkie te lopen .. Eenmaal binnen viel de prachtige natuur op in het park. Dit is veruit het grootste Disney park mede dankzij de grootste attractie de safari door een groot uitgestrekt gebied en enorm mooi beplant. De strategie vandaag was de meest besproken attractie het eerst te doen: de Everest Expedition. Dit is een rollercoaster trein door de Mount Everest. Dit was zeer fraai nagebouwd en de berg zag je overal in het park opdoemen, zo hoog was ie! Het was een mooie originele achtbaan met leuke twists en een donker gedeelte, achterwaartse bewegingen en een Yeti die een paar keer plotseling tevoorschijn komt. Toen direct de musical Finding Nemo bezocht, een zeer fraai aangeklede musical, waarin maar weer duidelijk werd dat Disney wat dit soort attracties betreft ver boven Universal uitsteekt. Toen een aantal dinosaurus attracties gedaan, wat zijn die Amerikanen toch gek op die beesten. Toen had Loraine trek in een 'ijsje', spreek in Amerika nooit over een ijsJE, hij was gigantisch, twee enorme bollen haagen dasz waarbij het kennelijk niet gebruikelijk was twee verschillende smaken te nemen, het kostte Loraine wat uitleg hoe ze het wilde hebben. Toen de andere must-do attractie gedaan: de safari. Inderdaad prachtig, in een enorme jeep (net als in Busch Gardens) door een enorm uitgestrekt gebied met enorm veel verschillende dieren. Dit park is overigens een volwaardige dierentuin te noemen, er waren verschillende dierenverblijven tussen de attracties en ook fraaie trails waarin vele diersoorten te bekijken waren. Ernst heeft nog een turkey and swiss sandwich met chips genomen om aan te sterken voor de waterattractie waar Loraine zowaar meeging. Het Kali river adventure bleek een regelrechte soak-avontuur, veruit de meeste mensen die we tegenkwamen van de rit toen wij zaten te wachten in de rij waren kleddernat. Dat beloofde dus! We zaten met 5 andere mensen in het vlot waarvan een moeder met twee doodsbange kinderen die absoluut niet nat wilden worden en geen grote afdalingen wilden meemaken, moeders suste de boel dat het wel zou meevallen..... dus niet, dochterlief was zeik en zeiknat geworden en was niet zo blij met moeders. Wij daarentegen, nauwelijks nat! Goeie attractie dus .... Als laatste een 3D film meegepakt en zonder veel verwachting gaan zitten, maar het was een geweldige met veel leuke bijeffecten zoals geur en stoom en neer dalende spinnen (vond Loraine erg leuk) en de zitting waarin het leek dat daar insecten in zaten. Na afloop wilde we de zaal verlaten ware het niet dat inmiddels een stortbui bezig was (foto). Vele paden liepen onder en de Disney medewerkers hadden het druk de putten vrij te maken om het water te laten weglopen. Na 10 minuten konden we in een lekker miezerregentje naar de uitgang. Nog wat cadeautjes gekocht in Downtown Disney en daar ook in de Ierse pub fish and chips gegeten met een bailey's milkshake. Morgen gaan we langzaam terug naar Miami via een tussenstop in Fort Pierce.

14 oktober Islands of Adventure

De wekker een half uur eerder gezet zodat Loraine tijd genoeg heeft om zich gereed te maken voor een vroeg ontbijt zodat we alles kunnen doen bij het mooie park van Universal Studios: Islands of Adventure. Helaas zelfs op het vroege tijdstip was het druk bij het ontbijt, de wafelijzers waren weer eens bezet. Ernst heeft uit wanhoop zelfs melk met cornflakes genomen, dat niet eens zo slecht smaakte. Loraine was plots verdwenen, één van de wafelijzers was vrij! En voldaan konden we een heerlijke wafel met maple syrup nemen en op weg naar het enerlaatste pretpark. Het bleek een heerlijk rustig dagje in het park waarbij er 9 van de 10 keer geen wachttijden waren. Bovendien was het een stukje koeler en ietsiepietsie aangenamer buiten. Helaas pas in het weekend als we weg zijn wordt het rond de 25 graden. We doken meteen de Hulk rollercoaster in, een mooie start. Toen een alltime favourite van ons: de Spiderman-ride, erg leuk en origineel. Toen was Loraine weer startklaar voor de enige comic book store in het park en je gelooft het nooit, ook deze ging pas 11.00 uur open ... Toen maar Jurrasic Park in gegaan en werkelijk kleddernat weer uit gekomen, maar wel een mooie ride. Intussen was de comic book store open voor Loraine en ging Ernst (de vergeten plattegrond halen en) in dr. Doom's vrije val attractie. Niet veel later kwamen alle actiehelden opeens te voorschijn om mee op de foto te kunnen. In de wachtrij voor een één of ander treintje kwamen we erachter dat de enige show van het park over 15 minuten zou beginnen, als de sodemieter uit de rij gegaan en de medewerker van het park keek ons raar aan en zei "zijn jullie echt zo bang voor DEZE attractie??!". De stuntshow gehaald al kostten het ons wel wat zweetdruppeltjes. De show viel wat tegen met weer die flauwe grappen en slappe stunts. Toen het Poseidon adventure waarin je met een grote groep mensen met een gids (die het heel leuk deed) van kamer naar kamer liep en aan het eind met veel vuur, water en knallen een gevecht tussen goden werd gepresenteerd. Nog een lunchpauze, waarin we overstag gingen en hete kip stukken en nuggets hebben genomen en lemonade en ice tea. Ernst was vergeten dat ice tea in Amerika echte thee is afgekoeld met ijsblokjes, dus het smaakt wel wat anders dan bij ons. Toen weer wat actie met de dubbele rollercoaster deuling dragons. Dit zijn dus 2 aparte rollercoasters die gelijk met elkaar starten en onderweg elkaar een paar keer tegenkomen, leuk! Gelukkig met deze korte wachtrijen konden we beide rollercoasters achter elkaar doen. Deze attractie lag overigens aan de rand van het nieuwe Harry Potter Park wat volgend jaar open gaat. We hebben al een glimp kunnen opvangen van Hogwarts. Traditioneel de dag bij Universal Studios afgesloten met een frappucino bij Starbucks. Het avondeten was nu Chilli's, waarbij de twijfel bestond of we het ook take away was, aangezien we redelijk moe waren en niet er wilden gaan zitten. Gelukkig was dat zo en konden we onze chilli's chicken en cajun chicken pasta meenemen naar de kamer. Heerlijk! Op de TV zagen we dat er juist vandaag een nieuwe state of the art attractie in Epcot was geopend, die hebben we dus net gemist ... Morgen Disney's Animal Kingdom, het laatste pretpark.

13 oktober Comics & the invention of lying

Een 'tussen-de-pretparken-door'-dagje. Een eerste plan om een chocolade winkel/fabriek te bezoeken lieten we vooralsnog varen aangezien het verder is dan we dachten. Nu wel uitgebreid ontbijt bij de Sizzler's! Voor 5 dollar all you can eat, en dat hebben we gedaan ook: scrambled eggs, french toast, bacon, toast met aardbeien compote, pancakes met maple syrup, de bagle met cream cheese natuurlijk, maar ook vers fruit, het kon niet op. Toen voor Loraine op zoek naar comic book stores. Twee winkels in de buurt op internet gevonden, op het lijstje gezet en op pad gegaan. De eerste die we vonden ging pas 11 uur open en daarvoor moesten we een kwartiertje wachten, dus wat inkopen in de supermarkt ernaast gedaan en weer een poging gedaan. Helaas ook 11.15 uur wilde de winkel nog niet open gaan. Dan maar naar de tweede op het lijstje, eentje in Kissimmee. Dit bleek een mooie grote te zijn met een zeer behulpzame verkoper die alle stripwinkels voor haar afbelde voor een bepaalde issue die Loraine nog niet had, helaas zonder succes. Toch nog wat andere boekjes weten te machtigen. Bijna bij het parkeren een blunder begaan door op een politieterrein te willen gaan staan ... dat was toch echt niet de bedoeling. Toen leek het ons wel weer leuk een filmpje in de megabioscoop in downtown Disney te gaan kijken. Dit keer werd het 'the invention of lying' met Ricky Gervais. Een erg leuke originele film over een wereld waar iedereen alleen de waarheid kan vertellen. De hoofdpersoon (Ricky Gervais dus) komt er bij toeval achter dat hij met liegen (een woord dat in die wereld niet bestaat) alles voor elkaar kan krijgen. Hij vertelde zijn stervende moeder die erg bezorgd was dat ze zou overlijden, omdat ze dan in het grote niets terecht zou komen, dat ze na haar dood omgeven zou worden door al haar geliefden en in een groot landhuis zou gaan wonen en iedereen gelukkig zou zijn. Dit werd ook gehoord door de dokters en zusters in het ziekenhuis en die geloofden hem dan ook meteen (immers leugens bestaan niet). Zo groeit hij uit tot een soort Jezus-figuur en is hij gedwongen het spelletje steeds verder uit te bouwen. Zo stelt hij, onder druk van de mensen die lucht hebben gekregen van zijn waarheid, 10 regels op waaraan je je moet houden om in de mooie wereld na de dood te komen. Hij bedenkt 'het mannetje in de lucht' als de grote regelaar van het goed en het kwaad. Kortom, de film beschrijft dus hoe een religie ontstaat en naast de soms erg goeie scherpe humor is deze onderliggende boodschap er toch ook wel eentje om over na te denken. Als avondeten hebben we een gezond broodje bij de Subway gehaald (7 gram vet slechts bevatte ons footlong buffalo chicken sandwich!). Hier werkte een wat oudere dame helemaal alleen en er begon zich een lange rij te vormen van wachtende mensen. Ze was niet zo snel en duidelijk niet erg happy. De eerste wachtende klanten begonnen het pand alweer te verlaten. De klant voor ons was ongeduldig en liep ook kwaad weg toen ze zag dat de dame geen andere plastic handschoenen aantrok toen ze vlees wilde aanvullen vanuit de voorraadkast. Wij bleven beleefd wachten en hebben ondanks het feit dat we 10 x onze bestelling steeds moesten herhalen, lekker genoten van onze sandwiches. Geen foto's vandaag. Morgen gaan we naar het andere park van Universal Studios: Islands of Adventure!

12 oktober Disney's Epcot

Vandaag 7 uur opgestaan en het slechte nieuws rond de DSB bank zitten bekijken. Gelukkig heeft Loraine daar haar geld al lang weggedaan. Bij het ontbijt bleek toch dat het nog steeds druk was in het hotel, de wafelijzers en broodroosters draaiden overuren. Toen op weg naar Disney, ondanks dat het naast het hotel (lijkt te) lig(t)(gen) moesten we voor Epcot nog een stukje Disney-snelweg nemen om bij het park te komen, echt bizar hoe groot dat Disney terrein is. Bij de ingang besloten een 2-day ticket te nemen zodat we deze week ook een ander Disney park nog kunnen bezoeken. Epcot bleek een bijzonder park te zijn met attracties die je niet zo snel ziet in een ander standaard pretpark. Het is vooral gericht op het leren van techniek, energie en de geschiedenis van de aarde. Onze eerste attractie leerde ons hoe we eerst eerbiedig omgingen met onze wereld en later steeds meer door overproduceren de aarde in gevaar brengen. Het leek een flauw boottochtje, maar het tweede deel van de rit kwamen we door echte kassen met de allerlei exotische groente en fruit wat daar op de meest innovatieve wijze gekweekt werd. Zo waren er meer attracties die eerst tegen leken te vallen (verouderd leken) maar toch steeds een soort van 'twist' hadden die je niet verwacht. Zo was er ook een 45 minuten durende attractie waarin je alles over energie werd verteld door Ellen (Degeneres). Zo werd je als gehele tribune langzaam naar verschillende scenes verplaatst. We hadden van de 'fastpass' gebruik gemaakt voor één van de populairste attracties 'Test Track', waarin je als crash test dummy de auto van de toekomst moest testen. Een aardige, originele attractie waar je soms hoge snelheden haalde. Ook een originele belevenis was 'mission space'. Hierin nam je plaats met drie anderen in een space shuttle en had je je eigen functie en taak te vervullen in je reis naar Mars. Loraine had de functie die ze hoopte te krijgen: commander! Ernst was de engineer en moest de crew in cyberslaap houden tijdens de reis. Het was een simulator maar op de een of andere manier wist het heel slim de G-krachten op te bouwen, een erg verrassende attractie. Verder waren er toch ook wel de typische Disney attracties waarbij je in een bootje of wagentje langs bewegende poppen werd geleid, beetje achterhaald, maar lekker bijkomen van het wandelen in de hitte. Die hitte nekte ons toen we het andere deel van het park wilde bekijken, het bleek een flinke wandeling rond een groot meer langs verschillende huisjes die bepaalde landen voorstelden. De laatste attractie was op het eind weer verrassend. Deze attractie vond plaats binnen de beroemde bol van het park (zie foto) en leek in eerste instantie zo'n standaard wagentje langs bewegende poppen te worden. We werden in het begin op de foto genomen en trokken ons meest belachelijke gezicht niet wetende wat er mee gedaan zou worden. We moesten tijdens de rit aan het eind een aantal vragen beantwoorden over hoe wij de toekomst het liefste wilden zien en waar we vandaan kwamen. Daarna werd een filmpje afgespeeld waarin de personages in de toekomst speelden onze gezichten hadden, erg grappig. Bovendien werd na de rit in de zaal waar we terecht kwamen op een groot scherm waarop de wereldkaart stond afgebeeld ook onze foto's getoond en zo kon je zien waar iedere bezoeker van het park vandaan kwam, leuk gedaan, maar als we dat geweten hadden, hadden we een wat normale gezicht getrokken bij de foto. Als afsluiting van de dag nog even in downtown Disney geweest waar Loraine een Bailey's Shake nam en Ernst een Banana Split Dazzle (banaan met vanille ijs en slagroom en aardbeiensaus en warme chocoladesaus) en nog een pepperoni pretzel mee voor thuis. Oja, met drinken hadden we vandaag geluk. Allereerst was er een winkeltje op het park waarin je allerlei frisdranken uit verschillende landen kon proeven (zoals bijvoorbeeld mezzo mix uit Duitsland) en daar hebben we dus als echte Nederlanders dankbaar gebruik van gemaakt. Verder was een vrouw zo aardig twee bekers te geven bij onze hamburger zodat we toch een frisdrank konden tappen terwijl we daar niet om gevraagd hadden (en dus ook niet betaald hadden). Morgen weer even wat rustiger aan doen ...

11 oktober Titanic the Experience

Vandaag een halve rustdag na al dat pretpark geweld. Flink uitgeslapen en bewust het ontbijt in het hotel laten schieten ten faveure van Sizzler's hier om de hoek. Ook dat plan maar laten varen aangezien we beiden niet zo'n trek hadden. We hadden via een folder en ook al bij de vakantievoorbereidingen iets gezien over de Titanic experience. Dat in combinatie met de grootste shopping mall van Orlando, de 'Florida Mall', leek ons een leuk middagje. We hadden de Titanic tour van 12 uur en kregen ieder ons eigen toegangskaartje met een naam van wat later bleek één van de oorspronkelijke reizigers van de Titanic. Net toen de tour startte begon een klein meisje te huilen dat ze niet mee wilde en gedurende de hele tour kregen we zo extra geluidseffecten dat perfect paste bij het drama van de Titanic. We staken aardig wat leuke feitjes op over de Titanic. Zo heette het schip tijdens de bouw 'nr 401' aangezien een echte naam ongeluk zou brengen (dat heeft dus lekker geholpen), er was een duidelijke scheiding tussen 1e/2e klasse pasagiers en de 3e klasse. Dit had voornamelijk te maken met het feit dat 3e klasse passagiers geen geld voor medische zorg hadden en op het schip het risico te groot was van het overdragen van ziektes en zodoende mochten zij geen contact met de anderen hebben. Met alles wat we hoorden over de echte Titanic viel je meteen op dat de laatste film over Titanic wel heel erg geromantiseerd was. De gebeurtenissen na de aanvaring met de ijsberg bleek een aaneenschakeling van misverstanden en fouten. Zo werd aan de ene kant van het schip geschreeuwd 'vrouw en kinderen eerst' en aan de andere kant van het schip werd verstaan dat de mannen helemaal niet van boord mochten dus daar brak een opstand uit. Ook schijnt het orkest nog bewust rustgevende muziek te hebben doorgespeeld voor de 1e klasse passagiers (alsmede de garnalen doorgeserveerd) terwijl de ramp zich voltrok. Bovendien bleek de telegrafeerder de verkeerde oude alarmbericht te hebben verstuurd in plaats van het toen net in gebruik genomen bekende SOS-signaal. Ook werd de verkeerde kleur vuurpijl afgevuurd, deze was wit en wit betekende een soort communicatie om te zorgen dat de schepen niet zouden botsen. De groene kleur zou juist betekenen dat hulp gewenst was. Door al deze fouten is veel te laat door andere schepen gereageerd en hebben vele mensen de ramp niet overleefd.

Toen werd er nog wat verteld over enkele helden die hun plaats in de reddingsboot of reddingsvest hadden afgestaan. Één van hen dominee Harper (toevallig de naam op het kaartje van Ernst) had zijn reddingsvest aan een ander gegeven die hulpeloos in het water lag. Op het eind van de rondleiding werden alle namen van alle mensen op de Titanic getoond, de vetgedrukte namen hadden het overleefd, de andere niet. Loraine had Emma Bliss, een bemanningslid, die het had overleefd. Dominee Harper, 39 jaar, die Ernst dus had, heeft het niet gered (wel overigens zijn dochtertje). De gids heeft nog een foto van ons gemaakt bij de beroemde trap van de Titanic.

Na anderhalf uur stonden we weer buiten en zijn naar de grootste mall van Orlando gegaan. Het was behoorlijk druk, zo druk hadden we het in al die andere mall's nog niet gezien. We hebben een lekkere grilled sandwich genomen. Het plan om af nog een bioscoopje te pakken viel helaas in het water aangezien de iPhone een bioscoop aangaf die allang niet meer bleek te bestaan. Toen als troost dan maar een lekkere koffie/chocolade bij de Starbucks en terug naar het hotel. Onderweg overigens nog op 2 tolwegen belandt waarbij bij het betalen een dollarbiljet dreigde weg te waaien, maar de toll-medewerker was zo vingervlug dat ze het nog net kon grijpen, we schrokken er beiden van. Morgen gaan we Disney voor het eerst deze vakantie bezoeken!

10 oktober Sea World

Het is duidelijk drukker in het weekend in het hotel merkten we bij het ontbijt, maar we wisten een tafeltje te bemachtigen en zowaar een gekookt eitje te scoren. Hoewel Ernst gemikt had op een vroeg uitstapje aangezien Sea World zeer dichtbij is (dit keer wel!) en al om 9.00 uur open ging, kwamen we tegen tienen aan en konden zowaar zeer dicht bij de ingang parkeren. Maar ja, wel de eerste show gemist, daar ging Ernst's planning ... Dan maar buiten de shows bekijken, eerst de pijlstaartroggen en daarna de dolfijnen die je voor 7 dollar kon voeren (niet gedaan overigens). De eerste waterattractie liepen we, gezien Loraine's voorkeur voor droge kleren, maar weer voorbij en belandden toen in een mooi aquarium. Toen de mantees (gigantische zeekoeien, zie foto) en toen was het tijd voor de eerste show, een piratenshow met een enkele zeehond en otter. De mimespeler die het publiek voor de voorstelling vermaakte bleek het beste te zijn van dit half uurtje. Van alles ging mis en de flauwe grappen waren niet van de lucht (de ene piraat ging navigeren met zijn GPS wat volgens hen Global Pirates System betekende en de andere ging GI Joe kijken van de dvd die nog niet uit was, a pirated copy). Toen de hoofdshow met de orca's waaronder Shamu zelf. Viel toch een beetje tegen, een vrij standaard show. Erg irritant was weer aan het begin van de show toen alle aanwezige oorlogsveteranen gevraagd werd op te staan en iedereen ging applaudisseren om ze te eren. Meteen na afloop geracet naar de volgende show, eindelijk binnen in de airco, want wat was het weer heet, vooral tijdens de buitenshows is het echt niet uit te houden zonder een zuchtje wind met al die massa's mensen zo dicht bijeen gepakt. Daar kwam overigens bij dat het een groot deel van de dag zowaar regende (miezerde), maar echt verkoelen deed dat niet, sterker nog het leek alleen maar benauwder te worden. OK, genoeg gezeurd over het weer, terug naar de enige binnenshow. Dit was een acrobatische show, best aardig. Daarna wat ijsberen en pinguins gezien en de nieuwste attractie, een rollercoaster waarin je hangt onder een pijlstaartrog getrotseerd. Erg mooi en spectaculair en één van de weinige rollercoasters waarin je de G-krachten echt behoorlijk moet overwinnen. We konden nauwelijks bijkomen van de rit, want de laatste show stond op het punt van beginnen, de dolfijnenshow. Een mooie afsluiter. Ondanks dat we zo dicht bij de ingang stonden met de auto, toch moeite de auto terug te vinden, maar daar had Ernst wel wat op, zoals de Amerikanen hier wel meer doen, gewoon het 'toeter' knopje op de afstandbediening gebruiken om je auto te vinden en ja hoor, een hoop kabaal, maar de auto was snel gevonden.

9 oktober Universal Studios

Vandaag het originele park van Universal Studios, dat we in 2001 hadden laten vallen ten faveure van het jongere broertje Islands of Adentures (waar we volgende week weer naar toe gaan). Eerst lekker ontbeten. Loraine heeft haar eigen wafel gemaakt, die heerlijk was. Het ontbijt is in dit hotel waar we 8 dagen zullen blijven op zich prima en uitgebreid al missen we wel de eieren. De rit naar Universal leek heel makkelijk en kort dus Ernst nam het risico het uit zijn hoofd te doen en de tomtom niet mee te nemen. Wederom blijkt dat alles in Amerika groter (en langer) is en zodoende met veel moeite het park gevonden. We parkeerden bij 'cat in the hat 459' en gingen gezellig met de meute de hitte weer in richting de attracties. Meteen maar de populaire nieuwste interactieve rollercoaster gedaan. Het interactieve bestond er uit dat je zelf de muziek tijdens je rit kon uitkiezen. Het was een geweldige rit en daarna meteen de video bekeken van onszelf tijdens de rit, hilarisch! We hebben de dvd met de video en een grote foto dan ook maar aangeschaft. Daarna de volgende rollercoaster, the mummy returns, ook prachtig spectaculair. Toen de al wat oudere maar niet minder leuke attractie JAWS gedaan en een paar keer aangevallen door de beroemde haai. Voor de inwendige mens een chilli hot dog genomen en daarna wat schietoefeningen gedaan met de Men In Black (en eerlijk is eerlijk Loraine heeft gewonnen). De ET attractie was ook aardig en verder nog wat oude bekenden gedaan die ook in Californie waren zoals the Simpsons Ride en Terminator 3D. Ernst ging als laatste nog in zijn eentje in de Twister (Loraine vertrouwde deze niet aangezien nadrukkelijk vermeld was dat je nat werd). Het was een leuke attractie waar je een tornado beleefde. Toen was het al weer bijna sluitingstijd en hebben we weer perfect alle attracties in de dag gepland. De vermoeiende hitte bracht ons toen we het park verlieten bij starbucks om een lekkere verkoelende frappacino te nemen. Tot slot nog een paar nuggets bij chick-fil-A to go meegenomen naar het hotel. Morgen waarschijnlijk naar Sea World!

8 oktober Tampa - Orlando

Vannacht prima geslapen door het lumineuze idee om de koffer voor de airco te plaatsen zodat niet direct de koude lucht op je inblaast. Vandaag een reisdag van slechts 111 kilometer dus lekker laat naar het ontbijt. Loraine zag onze nieuwe vrienden al bij het ontbijt zitten, Ernst zag alleen het eten. Iemand van het hotel (de chauffeur van gistermiddag) kwam een praatje maken en Loraine probeerde in haar beste Engels uit te leggen dat we een rondreis aan het maken waren door Florida. Het kwam er echter mede door een halfvolle mond wat anders uit dan ze gedacht had. Hij leek het dan ook niet helemaal te snappen en Ernst zei gewoon dat we vandaag naar Orlando gingen, waarop de chauffeur doodleuk vraagt waar Loraine vandaan kwam, want haar accent was wel heel erg anders dan die van Ernst. De beste man dacht ongetwijfeld dat Ernst een echte Amerikaan was. Ernst zei dat het kwam omdat Loraine een beetje teveel praat dat het accent wat anders leek, waarop de man lachend zei dat hij gewoon kon weglopen, maar dat Ernst nog de hele weg naast Loraine moet zitten, die inderdaad een beetje beledigd naar Ernst zat te kijken. Onderweg naar Orlando gestopt bij een supergrote Wal-Mart en wat eten en drinken ingeslagen. Het nieuwe hotel was snel gevonden en we mochten voor het eerst zelf kiezen welke kamer we wilden. We kozen de hopelijk stilste op de hoogste (5e) verdieping. Loraine ging even wat TV kijken in de kamer en binnen no-time begaf die het en kwam een brandlucht uit het toestel alsmede een snerpend hoog geluid die we niet uit konden zetten. Als de sodemieter naar beneden gegaan en een andere kamer gevraagd. Uiteraard kregen we die en konden we ons verder installeren voor 8 dagen Orlando! Nog even in de buurt rondgereden om te kijken wat we als avondeten gingen nemen. Loraine opteerde voor eens wat anders en we besloten naar Denny's te gaan als was Ernst nog geneigd het daar achtergelegen Pizza Hut aan te doen... Denny's was prima, Loraine had de homemade meatloaf en Ernst de sweet chicken allebei met mashed potatoes (puree, mmmh). Loraine kreeg van de vrolijke ober nog een extra heet water en leek haast op de vingers te worden getikt toen ze hetzelfde theezakje wilde gebruiken. Ernst kon het niet laten en bestelde als toetje nog een lemon merengue taartje en de ober voor de zekerheid maar twee lepels mee want hij wist dat Loraine ook nog wel een hapje zou nemen. Terug in het hotel alle foldertjes over Orlando even doorgenomen. Morgen wordt het de eerste Universal Studios park! Overigens zijn we beiden door airco's en hitte snipverkouden geworden ...

7 oktober Busch Gardens

Na een wat onrustige nacht waarin de airco om de haverklap aan sloeg en het dan ijskoud werd, terwijl het als hij weer afsloeg snel weer loeiheet werd, werden we 7.00 gewekt. Na een (eenvoudig) ontbijt in het rustige hotel werden we opgewacht door de chauffeur die ons zou brengen naar het Busch Gardens Park. Hij zat nogal te puffen van de warmte, het bleek vandaag een bijna record hoogte van de temperatuur te zijn voor de tijd van het jaar (ruim boven de 30 graden). We dachten eigenlijk het stukkie te kunnen wandelen, we kunnen immers van het hotel het park aan de overkant zien liggen. Echter de ingang bleek 10 blocks verder te liggen en met deze warmte is dat nogal vermoeiend. Dus samen met twee andere paartjes de bus in gestapt en binnen 10 minuten kwamen als eerste (!) aan op het park een klein half uur voor de opening. We konden de ingang al binnen lopen, maar stuitten toen op een nog dicht hek. Al snel kwam een swingende fanfare ons vermaken op swingende muziek (earth wind and fire en afsluitend Beyonce's dangerously in love). De eerste attractie was een verschrikkelijk rammelende houten achtbaan, niet prettig. Gelukkig bleek dit enige niet geslaagde attractie van de dag. De volgende rollercoaster was wel het hoogtepunt van de dag: de 'Sheikra', een floorless rollercoaster die twee echt loodrecht naar beneden valt. Al begon het in deze attractie nogal problematisch. Op het moment dat we net zaten in de attractie moesten we er weer uit door technische problemen. Dus weer terug in de rij en 45 minuten moesten we horen dat het nog even zou duren. Dat duurde een meisje in onze rij te lang, ze viel flauw ... De attractie zelf maakte alles weer goed, prachtig! Er was zelfs een video opname gemaakt waarop duidelijk te zien was hoe bang Loraine keek toen we loodrecht naar beneden doken. Daarna de verplichte waterattractie in een woeste rivier waarbij sommige echt drijfnat uit kwamen, wij hadden slechts een natte broek. Loraine werd onderweg naar de volgende attractie aangevallen door een mooi uitgedoste steltloper (zie foto).

Na wat french fries te hebben gegeten een safaritour gedaan in een jeep, erg leuk met grappig commentaar van de chauffeur. Zo leerden we dat de flamingo's zo'n mooie kleur hebben gekregen omdat ze jaren skittles zijn gevoerd. Ook nog een 4D film gepakt waarin je ook kleddernat werd. Toen het treintje door het park genomen die ook vele andere dieren liet zien, zoals neushoorns die het spoor nog even blokkeerden (zie foto). Ook nog een musical meegepakt en toen was het langzaam tijd geworden om naar de uitgang te gaan aangezien om 17.00 uur de bus ons weer zou ophalen. Bij de parkeerplaats ontmoetten we weer 1 van de 2 paartjes die vanochtend ook in de bus zat. Omdat de bus te laat was nog even gebabbeld met deze aardige mensen die uit South Beach Florida kwamen. Het busje wilde maar niet komen en toen toch maar de iphone gepakt en laten bellen door onze nieuwe vrienden. Toen was het busje er binnen 5 minuten. Terug in het hotel snel nog een take away bij het naastliggende Taco Bell genomen. Morgen op weg naar Orlando!

6 oktober Naples - Sarasota - Tampa

Na een heerlijke nachtrust wakker geworden door de kerkklokken van mijn iphone wekker, waarvan Loraine dacht dat het chinese elfjes waren met belletjes die uit de wekkerradio van de kamer kwamen. Het ontbijt was dit keer buiten bij het zwembad, niet lekker zo in de hitte. Na een snelle bagel met gesmolten creamcheese snel inpakken en op weg naar de volgende bestemming. Deze reisdag hebben we niks gepland en het zou slechts 3 uur rijden zijn. Toen besloten een bioscoopje halverwege te nemen. Dit werd 'Surrogates' met Bruce Willis in het plaatsje Sarasota, nadat we 'Up' wat te riskant vonden aangezien die draaide in een klein bioscoopje met als entreeprijs 1,5 dollar ... De gekozen film draaide in een megabioscoop AMC in een megamall, waar we ook nog even rondliepen. Vooral de halloween winkel met vele kostuums was erg vermakelijk. Toen wat geurkaarsen gekocht in een winkel waar de verkoopster het gehele assortiment wilde verkopen aan Loraine. Voor de film nog een Starbucks naar binnen gewerkt (vanilla latte en caramel frappucino). De film was verrassend goed in een mooie ruime bioscoop waar helaas voor Loraine geen zoete popcorn te krijgen was. Na de film een subway en in een gloeiend hete auto weer op weg naar Tampa. Het hotel was snel gevonden door Loraine, maar net gemist door Ernst zodat we ongewild in een achterbuurt terecht kwamen. Gelukkig waren we snel weer op het goede pad. We werden razendsnel ingecheckt en de kamer was wederom prima en zeer ruim. Morgen naar het eerste pretpark van de vakantie 'Busch Gardens'! Weinig foto's vandaag, dus hier een fotootje van onze huurauto.

5 oktober Everglades - Naples

Om de jet lag te voorkomen hebben we geprobeerd zoveel mogelijk volgens de Amerikaanse tijd te doen. Naar bed op tijd ging prima, op tijd eruit wat minder. Om de beurt hielden we de tijd in de gaten en uitgerekend het moment dat we moesten opstaan verslapen we ons. En dat terwijl het ontbijt in dit hotel van 6 tot 9 was, dus we moesten ons nog haasten ook. Het ontbijt was goed, scrambled eggs, worstjes, bagels, wentelteefjes, geroosterd brood.

Toen na nog batterijen en wat drinken te hebben gekocht en geld te hebben gehaald op weg naar onze tweede tussenbestemming richting Orlando: Naples via de Everglades. We werden zoals verwacht onderweg weer doodgegooid met de airboat rides. Toch weer overstag gegaan en een wat grotere airboat uitgezocht dan toen in 2001.

Het was weer leuk, naast het snelle boottochtje waar we ook leerden dat de Everglades geen moeras maar een langzaam stromende rivier is die het water voor Miami verzorgt, was er ook weer een onverschrokken alligatortemmer aan het werk gezien die eerst ook eens al zijn littekens liet zien, waarvan 95 % volgens hem niet afkomstig waren van de krokodillen maar van de vrouwen van Miami Beach ...

Na afloop konden we nog voor 3 dollar een baby krokodil dragen, maar dat sloegen we even over en gingen de rest van het park bekijken. Daar zagen we meer krokodillen en wederom een zielig indianendorp met 1 huis en 1 boomstam waarvan een zielig bootje was gemaakt. Verder nog een korte trail en doken we weer de koele auto in op weg naar Naples. Bij het weggooien van een milky way wikkel ontdekte Ernst de AUX-aansluiting en konden we de rest van de reis genieten van de muziek op de iPod. We reden met de altijd betrouwbare tomtom rechtstreeks 9th street in Naples in wat een doodlopende weg bleek te zijn, een bewoner zwaaide zonder te kijken naar ons aannemende dat het een buur moet zijn geweest, toeristen komen hier uiteraard niet. Dit bleek dus de verkeerde 9th street te zijn. Degene die we moesten hebben bleek 23 kilometer verderop te liggen! Dit hotel zag er weer piekfijn uit, een ruime kamer met kingbed en zelfs een computer, die we snel weer uitzette gezien de beperkte mogelijkheden van dat ding. Na te hebben ingecheckt en de koffers uitgepakt te hebben op zoek naar een mall en het diner. Loraine kon zich verderop lekker uitleven in een gigantische boekenwinkel 'book a million'. Een mall verder gegeten in het foodcourt en een third pounder angus burger achteriver geslagen met als toetje voor Loraine een strawberry julius juice en voor Ernst een sundae ijsje met aardbeien, smullen! Morgen op weg naar Tampa!

4 oktober Miami

Het was me het reisdagje weer wel zeg. Het was voornamelijk wachten, gecontroleerd worden, weer wachten, weer gecontroleerd worden, helaas een oervervelend maar onontkoombaar begin van een standaard vakantie naar de VS. Het is nu 20.00 uur plaatselijke tijd, 02.00 uur Nederlandse tijd, en we hebben er nu ruim 21 uur opzitten. We zijn nu lekker na een klein hapje eten van de taco bell/KFC op de ruime hotelkamer eindelijk aan het rusten. De dag in vogelvlucht:

We werden al eerder wakker omdat het mobiel van Loraine leeg raakte en irritante waarschuwingsgeluidjes maakte. Maar goed ook want we hadden de tijd hard nodig, zeker toen Rob zeer ruim op tijd was om ons weg te brengen. De koffers gingen in 1 keer dicht en we kwamen rond 6.00 uur op Schiphol. Geen kip te zien bij het inchecken, maar helaas een enorme wachtrij voor de controle van de handbaggage. In de rij merken we dat je op elk tijdstip van de dag een kegel kan hebben en dat ook mensen in een rolstoel zich als een racecoureur voortdringend in de rij zich kunnen voortbewegen. Na half uitgekleed te zijn geweest bij de controle even taxfree geshopt en een cremetje gehaald voor slechst 120 eurootjes ...

Toen even genieten van de eerste Starbucks van de vakantie (een hazelnut hot chocolate en een tall latte). Aan boord van het vliegtuig met moeite de handbaggage kunnen bergen aangezien een mevrouw dacht een hele ruimte te kunnen reserveren voor haar delicate papier machee hoorns.

Aangekomen in Parijs even de weg kwijtgeraakt naar de volgende vlucht en ja hoor weer gezellig in een enorme rij voor de baggagecontrole. We konden/moesten meteen boarden voor de vlucht naar Miami. Helaas geen nooduitgang plaatsen maar wel naast het gangpad naast de eet/drink opslag cabine van de stewardessen. Het eten was overigens best aardig, kip met basmati rijst, smoothie, vijgentaartje, chocolademuffin, en (stok)broodjes met Franse kaas. We waren vooraf blij met het eigen entertainment systeem, maar het werkte nou niet echt goed, het leek nogal willekeurig of je een film kon kijken (de slots waren nog wel eens vol) daarbij waren ook de 'oortjes' van Loraine al vrij snel kapot. Er was ook een demon-baby aan boord die hysterisch af en toe de hele boel bij elkaar gilde. Aangekomen in Miami kwam het gezeur met invullen van formulieren weer aan de beurt. De foto en de vingerafdrukken verliep niet zo soepel, Loraine's vingerafdrukken bleken teveel te lijken op een ander persoon en ze werd apart genomen om in een andere kamer nog een poging te wagen. Gelukkig lukte dat wel en konden we met nog meer vertraging eindelijk de koffers ophalen die al van de loopband waren gehaald (ze laat waren we!)

Wederom in een wachtij om de terminal te verlaten en de bus te nemen naar Hertz om de huurauto te halen en ja hoor ook daar weer een enorme wachtrij. Uiteindelijk de auto gekregen, eindelijk een ruime, en met de tomtom op weg. De tomtom deed goed zijn best en ondanks een verkeerde afslag kwamen we voorspoedig aan bij het hotel (hoewel het bleek het hotel naast het hotel waar we parkeerden). Vlak in de buurt een supermarkt (pharmacy) ontdekt en ook wat drinken ingeslagen. Morgen langs de Everglades naar Naples!