Londen dag 4

Londen dag 4
De laatste dag van de vakantie. Wakker geworden met nog steeds een gigantische loopneus en pijnlijke spieren maakten we ons op voor de laatste attracties op onze vakantie in Londen. Na de planning nog wat te hebben aangepast gingen we op weg naar Harrods. Het was vlak na openingstijd dus het was betrekkelijk rustig. We hebben gelijk de Egyptische roltrap genomen dat heel indrukwekkend was versierd met een gouden beeld van de sphinx. De pilaren waren versierd met hiëroglyfen. Op de begane grond was de parfumerie waar dames met geopende tubes crème en flesjes stonden te wachten om je te besproeien en in te smeren. De etage voor de schoenen was geweldig en de prijzen ook. Zo gauw je een schoen aanraakte sprak een winkeldame je aan. Nog even bij de badkamer accessoires langs gelopen. En weer naar beneden waar we naartoe waren gelokt door de heerlijke geuren die daarvan kwamen. Het was de take away van de rijken der aarde. Vis vlees en groenten voor een maaltijd  konden worden gekocht tegen prijzen waar je als gewone man een week kon eten. De koek, chocolade en ijs afdeling waren een lust voor het oog. Daarentegen viel de sieradenafdeling behoorlijk tegen. Bij het naar buiten gaan kwamen nog langs de etalage die ter ere van prinses Diana en Dodi al Fayette was ingericht. 
Op naar Madame Tussaud op bakerstreet waar we al snel een beroemd figuur tegen kwamen. De rij was niet lang, binnen werd de echte rij duidelijk maar dat viel mee. Terwijl Loraine aan het kijken was of ze kleinere voeten had dan Beyonce kwam er een figuur naar haar toe om haar zoals Ernst dacht haar te laten schrikken. Dat was echter jammerlijk mislukt. Toen we binnen waren konden we met verschillende beroemdheden op de foto. Johnny Depp, Morgan Freeman, Beyonce, Robert Downey Jr, Patrick Stewart en Mohammed Ali hadden allemaal de eer om met een van ons vereeuwigd te worden. Voor de king of pop, Robert Pattinson (twilight) en Obama moesten we extra betalen en dat ging ons wat te ver. Rustig liepen we verder en werden door een man met een zeer vreemd gevormd hoofd naar een trap gewezen die naar beneden naar een donkere grot leidden. Daar kon je de beelden zien van de seriemoordenaar van de afgelopen tijd bekijken. heldhaftig liep Loraine naar beneden en schrok toen ze ineens een gil hoorde. ineens zag ze een van de beelden bewegen tegen de wand (er bleken acteurs tussen de beelden te staan) koelbloedig raapte ze al haar moed bij elkaar en liep tegen de menigte in weer naar de ingang. morrend liep Ernst achter haar aan. 
Daarna gingen we naar de spirit of Londen een ritje dat je door de geschiedenis van de stad voerde. Eindelijk kwamen we bij de hoofdattractie: De Marvel 4d Movie. Die was geweldig! op een koepel werd de film getoond en de Hulk z'n voetstappen denderde door je heen, de klauwen van wolverine staken in je rug en de hulk nieste op je. Echt een leuke belevenis.
Om onze avontuur af te sluiten gingen we zoals traditie betaamt naar de film. Na een gehaaste reis met de underground kwamen drie minuten over tijd aan bij de film. het personeel was helemaal over hun toeren want de film was ingesteld voor de verkeerde zaal. We moesten toch naar de originele zaal want alles was weer geregeld. Als compensatie kregen we beiden een voucher voor een film voor de komende week voor twee personen. Een kwartier later moesten we toch van zaal wisselen. En eindelijk konden we naar de film gaan kijken Scott Pilgrim. Dat was echt een vreemde film. Na een broodje bij de subway, sloten we de vakantie af met een lemon cheesecake en een warme caramel chocolademelk voor mij en een latte voor Ernst. 

Londen dag 3

Londen dag drie
Vandaag weer een zonnige dag in Londen na een nacht synchroon draaien met Ernst. Na weer een heerlijk Engels ontbijt, zijn we wat minder vroeg op pad gegaan omdat het de vorige dag wat laat was geworden. Na wat zorgvuldige planning zijn we vertrokken naar Picadilly circus om van daaruit naar Oxford street te lopen. Loraine had ontzettende last van haar schoenen doordat de trottoirs in Engeland niet echt geschikt zijn om op hoge hakken erover te lopen. Nu begreep ze waarom de dames die ze tot nu toe tegen was gekomen muiltjes gympies of andere platte schoenen aan hadden. Ondertussen waren we bij de beroemde speelgoedzaak Hamels aangeland en hebben daar wat speelgoed demonstraties gezien. De demonstratie van de UFO heeft ons in de aankoop van het speelgoed laten tuinen. het mysterie van het vliegen van de UFO waren de 'onzichtbare' touwtjes!!!! Daarna zijn we naar de Apple shop gegaan om te kijken wat ze daar te bieden hebben. Loraine maakte van de gelegenheid gebruik om even haar voeten te laten rusten. 
De wandeltocht leidde naar Topshop waar ze de mooiste schoenen verkochten. Loraine vond zelfs pumps met kersen erop die ook nog naar kersen roken. Het was gewoon vreselijk om in de mooiste schoenenwinkel te staan met zere voeten!!!! Na deze voor Loraine vreselijke ervaring kwamen we een sportwinkel tegen en daar heeft ze gymschoenen gekocht om verder te kunnen lopen. Dit was de eerste keer dat Ernst ook blij was met Loraine's nieuwe schoenen.
Toen bij starbucks een koffie en een chocolademelk met een stuk chocolate velvet cake genomen, waarbij Ernst zijn vreemde manier van samen eten (grote happen aan de lengte terwijl Loraine aan de punt begint) ten toon spreidde.
Na weer op krachten te zijn gekomen gingen we op weg naar de big ben (de klok schijnt ook te twitteren) om te kijken hoe laat het was volgens Greenwich time. Vervolgens langs de house of parliament gegaan waar we een brochure kregen om een tour te gaan maken terwijl het de komende dagen gesloten zou zijn, go figure. Ook zijn we naar de westminster abbey gegaan, maar zijn daar niet binnen gegaan maar in het kerkje ernaast de St. Margaretha want die was 
GRATIS!  Even op een bankje bij de Theems gezeten, we moesten er wel voor hard lopen tegen een ander paartje dat vervolgens niet naast ons wilde gaan zitten. Slechte verliezers. Na even op adem te zijn gekomen verlieten we het bankje waar kennelijk een blinde man op aan het azen was, want die klom met ongelofelijke snelheid de treden op om er op te gaan zitten. Het was zo goed weer dat we besloten om in plaats van de underground te nemen te gaan lopen. We kwamen langs downingstreet 10. De prime minister was helaas niet thuis. Gelukkig zagen we verderop de inspectie van de household cavalery waarvan een geweldige show van gemaakt was. De laarzen van die wachters wil je echt niet poetsen!!! Het beeld van de vrouwen(kleding) in de tweede Wereldoorlog was indrukwekkend. Langzaam liepen we naar de underground om naar het hotel te gaan. Bij een restaurantje in de buurt hebben we een jacked potatoe with Tuna and Corn en fish and chips gegeten. Hoewel de bediening duidelijk niet blij was met onze klandizie hebben we wel een fooi gegeven omdat een vriendelijke ober die onze tafel niet bediende Loraine schoon bestek gaf toen ze die tijdens het snuiten van haar neus had laten vallen. Na een lange hete douche zijn we doodvermoeid in onze kleine harde bed gaan slapen.

Londen dag 2: 31 augustus 2010

Londen dag 2
Half 8 op, uurtje later op zoek naar de ontbijtzaal. Typisch Engels ontbijt, best lekker. Tot onze verbazing was onze kamer toen we terug kwamen helemaal aan kant. Kennelijk was de dame die we op de trap zagen zitten telefoneren toen we naar de ontbijtzaal vertrokken op ons aan het wachten en heeft snel eventjes de witte tornado uitgehangen. Daarna snel uit het hotel vertrokken want Ernst wilde niet te laat zijn. Lopend gingen we naar de natural museum of history. Voor tienen waren we er al en moesten in de rij gaan staan. Terwijl we daar stonden liep er een niet bepaald modebewuste dame langs op hoge rood met witte stippen versierde plateauschoenen een ultrakorte minirok en dijhoge beenwarmers. terwijl iedereen met ongeloof naar haar stond te kijken struikelde ze zelf over de oneven stoep en koelde ze vervolgens haar woede op een argeloze jongeman die onschuldig in de rij stond te wachten. Dit zorgde voor de broodnodige comic reliëf. Eindelijk gingen de poorten open en na omgeleid te worden naar de zijingang waren als een van de eerste binnen. Het is een prachtig en gigantisch groot gebouw, zoveel te zien. Het gelijknamige museum in New York is wel mooier maar deze in Londen is gratis. Veel dino's gezien en wat geleerd Ernst kan nu goed vlinders categoriseren en inpakken voor een expeditie om muggen te vangen en veel dingen mogen uitproberen, leuk museum. Toen naar Buckingham Palace die je nu gedeeltelijk kan bezichtigen. Het was werkelijk prachtig! Aan het einde van de bezichtiging met een interessante audiotour nog lekker in het zonnetje gezeten in de paleistuin. Na gebruik te hebben van de royal toilets en een bezoekje gebracht te hebben aan de souvenirshop waar alles duidelijk een royal penny kosten zijn we Toen richting het theater iets te eten gaan zoeken. Het werd Garfunkel's, een redelijk eenvoudig restaurant waar je van alles kan eten. Loraine had viskoekjes en Ernst de kip & bacon BBQ, erg lekker. Samen nog 1 NY cheesecake toe en op naar het theater. We hadden prachtige plaatsen en de musical 'Wicked' was geweldig. We zaten naast een man die uit Florida Napels kwam wat wel een van de rijkere delen van Amerika was en hij klaagde dat de champagne en drank in Engeland zo duur was en vroeg of wij ook vonden dat alles in Londen zo duur was. Heel toevallig hadden we de vorige dag nog naar de huurhuizen in Londen gekeken en waren tot de conclusie gekomen dat als je hier wilde wonen je wel een smak geld moet hebben want het was allemaal vreselijk duur. De show was fantastisch!!!!Er werd prachtig gezongen en de show was een lust voor het oog. Tos, tos, hihihi!  

Londen dag 1

Weblog Londen baby
Om zeven uur werden we wakker gebeld door Mama en Robyn en Benjamin, die hun tante met een hoorbaar ochtendhumeur feliciteerden. Daar we toch al op waren gingen we ons maar voorbereiden op de reis. Ook Pa heeft speciaal de wekker om 02:00 gezet om vanuit Curacao zijn dochter te feliciteren. De koffer is nu helemaal vol gepakt met de kleren van Loraine en die van Ernst zitten in  de handbagage.  Ja, meneer dacht echt dat we aan de handbagage genoeg hadden. We zaten voor op schema en kwamen om elf uur aan op parkeerplaats P3. We staan op nummer 320,maar door een of andere ingeving staan we eigenlijk op nummer 319 wat het bouwnummer van ons huis was. Daar de bus genomen en bij de douane werd Loraine blij verrast door de beambte die haar feliciteerde. Eindelijk iemand die echt zijn werk deed. Toen een Starbucks genomen. Na de wederom irritante controle, wel door een vrolijke controleur Loraine's laarzen gingen af, maar die mocht ze tijdens het fouilleren weer aandoen, het vliegtuig in. Daar bleek mevrouw Pucket of was het puckee, te missen. Na een soepel verlopen vlucht van 45 minuten, gingen we op zoek naar de underground. Bij de metro ingang aangekomen zochten we samen met een ander nederlands stel naar een mogelijkheid om een oyster kaart te kopen. De engelse variant van de Ov. Chipkaart. Na een tijdje vonden we een loket met een onvriendelijke baliemedewerker die ons de kaarten verkocht. Kennelijk zijn de tijden ook belangrijk want we reisden tegen een goedkoop tarief. Na een rit dat langer duurde dan de vlucht op de piccadily line naar cocksfoster, daar heb je niet van terug hè Danny, waren we eindelijk op gloucester road gearriveerd. Nog even gezwaaid naar onze medereizigers uit het koude kikkerland en toen stapten wij op de zonnige londense straten. En wat schetste onze verbazing recht voor de metro uitgang stonden een KFC, Starbucks en Burger King gebroederlijk naast elkaar. En nog geen twee minuten daar vandaan was ons hotel! Dat heeft Ernst-Jan goed gedaan. Na in onze kamer de koffers te hebben neer gelegd (de badkamer en de kamer zelf zijn even groot) zijn we de beurt gaan verkennen. Ernst stelde voor om in de Hyde park te gaan wandelen. En inderdaad we hebben gewandeld maar het was niet de Hyde maar de Kensingtonpark waar alles ter nagedachtenis van prinses Diana was ingericht. We zijn naar de Serpentine Gallery geweest waar de werken van een maatschappelijk geëngageerd kunstenaar werden ten toon gesteld die geinspireerd werd door kleuren en vragen die uit het leven gegrepen werden. Als echte cultuurbarbaar heeft Loraine ervan mee gekregen dat Schoten inderdaad niets onder hun rok dragen en dat de kunstenaar ook naar de serie Dexter kijkt omdat hij ook een paar bloodspatter foto's heeft gecreëerd. Na de lange wandeling zijn we bij KFC gaan eten en hebben wat drinken ingeslagen bij de plaatselijke supermarkt. Daar we nog erg moeten wennen aan het tijdsverschil hebben we besloten om vandaag op tijd te gaan slapen zodat we morgen vroeg op pad kunnen en toch nog morgenavond naar het theater kunnen gaan. Ernst is op dit moment vol bewondering van zijn iPhone omdat deze zich helemaal aan zijn omgeving heeft aangepast. 

22 oktober Curacao dag 5

De laatste dag op Curacao om iets te gaan doen. De dolfijn ontmoeting stond in ieder geval op het programma samen met het sea aquarium, maar we moesten natuurlijk ook de mooie stranden (en baaien) zien! Dus vroeg op, even na achten stond Pa Bito al weer op de stoep. Het eerste strand, cas abao, was mooi verlaten en Ernst kon de verleiding niet weerstaan en nam een duik in de oceaan. Toen hij weer was opgedroogd gingen we naar het volgende strand en weer een volgende.

Het ene strand was nog mooier dan het andere. Bij westpunt, inderdaad het uiterste westen van Curacao, kwamen weer de oud collega tegen van Pa Bito. We konden niet te lang babbelen, want het sea aquarium stond te wachten. Hier bleek dat Loraine opeens geen gebruik kon maken van de korting voor ingezetenen omdat ze niet op Curacao woont, dus toch het volle pond. Toen we binnen waren in het sea aquarium meteen melden bij 'the dolphin encounter'. Ernst kreeg een oranje bandje om zijn pols, Loraine en Pa Bito als toeschouwers een blauwe. In een grote groep met alleen maar Nederlanders gingen we op weg naar de dolfijnen. Ernst kreeg de instructies en de dolfijn die Ernst kreeg was de oudste mannetje van het stel die alle jonkies had gemaakt.

Hij bleef de instructrice maar zoentjes geven, een echte Don Juan dus. Hij had er duidelijk zin in. Hij ging gewillig alle deelnemers af die hem mochten aanraken, een kusje geven en hem optillen. Dit is zowaar de eerste keer dat Ernst een vent recht op zijn mond kust. Desondanks een prachtige ervaring! De mensen hebben 3 mooie foto's gemaakt die we hebben gekocht voor het fotoboek. Na het douchen het park

zelf gaan bekijken, een klein maar mooi park met veel interactie met de dieren. Zo kon je de flamingo's en schildpadden voeren en een pelikaan een rondje laten dansen. Als laatst een zeeleeuw-show meegemaakt. Na het eten nog even afscheid genomen van Oma, tante Sandra en telefonisch van neef Benito. Dat was de vakantie alweer!

21 oktober Curacao dag 4

De derde opeenvolgende dag dat we door hebben gesnurkt. Toen heeft Ernst een lekker eitje gebakken en heeft Loraine nog de lekkere zoete mango's van Oom Pai opgegeten die inmiddels rijp waren geworden. Toen Loraine Pa Bito opbelde bleek hij binnen een minuut al voor onze deur te staan, hij was al medicijnen naast ons hotel wezen halen en had het telefoontje natuurlijk al verwacht. Een bezoek aan tante Gloria stond op het programma. Op de weg daar naar toe zijn we even gestopt op het nieuwe landgoed van Pa Bito met prachtig uitzicht op de wijk en een honkbalstadion en heel belangrijk; een lekker briesje waarvan Pa Bito beweert dat het 's nachts echt koud

gaat worden. Daarna bleek jammergenoeg dat tante Gloria niet thuis was, maar we hebben wel nicht Helen en het geboortehuis van Pa Bito in ieder geval gezien. Toen bedacht Pa Bito om naar nicht Jeanette te gaan. Een stel dolle honden wachtte ons al op, gelukkig konden we precies tussendoor bij het huis komen. Jeanette was er met haar twee leuke kinderen en we hebben even kennis gemaakt. Daarna bij tante

Juliana geweest, die vond dat Loraine op de familie Bito lijkt. Nicht Judith was er ook en leek i

nderdaad ook een beetje op Loraine. Judith raadde Pa Bito nog een aantal leuke stranden aan die we morgen kunnen bezoeken. Toen tante Anna en Ompie Jimmy, dit keer lukte het wel, die direct weer eens zeiden dat Loraine dik was gewo

rden. Ook achterneef Marlon kwam even langs. Ompie Jimmy liet ons zijn hobbies zien (vogels en groente verbouwen). Oom en tante belde ook achternicht Zaida en we moesten haar ook bezoeken! Daar hebben we dan ook de hele avond nog in de tuin gezeten, veel gelachen en granaatappelsap gedronken.

20 oktober Curacao dag 3

Vandaag een zeer rustige dag. Pas 13.00 uur op stap en Pa Bito was gebeld door een Nederlandse oud-collega die voor het eerst sinds tijden weer terug was in Curacao op vakantie. Samen met hem en zijn vrouw de hele middag op een terrasje gezeten en oude marine-verhalen gehoord. Hierna nog even naar het ziekenhuis gegaan waar Loraine geboren is. Helaas was het geen bezoekuur en de bewaker nam zijn taak erg serieus op en we mochten ook geen foto's maken.

Dat laat Pa Bito niet op zich zitten en daar zouden we morgen op terug komen. Toen naar de Kentucky en het is in Curacao even lekker als in Nederland. 's Avonds hebben we nog een poging gedaan tante Anna te bezoeken, maar helaas deed de deurbel het niet en lukte het niet om de aandacht te trekken van tante. Morgen dan maar weer een poging.

19 oktober Curacao dag 2

We zitten duidelijk in een Antilliaans ritme, ook vandaag laat op gestaan, zelfs de schoonmaakster moesten we tegen 12 uur vragen later terug te komen. Loraine ontdekte dat ze ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch gestoken was door een mug, gaande de dag werden steeds meer bulten ontdekt. Rond enen zijn we met Pa Bito weer op stap gegaan en dit keer gaan shoppen in de stad voor een verjaardagscadeau voor Loraine, dat werd dus alle juwelierszaken aflopen op zoek naar goud! Er werd genoeg moois gevonden en ook Marelva werd niet vergeten met een mooie platte zilveren ketting. De verkoopsters hadden de tijd van hun leven toen ook Loraine alles daar vond wat ze wilde hebben. Toen hebben we een afspraak gemaakt in het sea aquarium voor het zwemmen met dolfijnen voor Ernst. Dat gaat dus donderdag 14.00 uur gebeuren! De toegangsprijzen zijn overigens ook een bron van vermaak, Pa Bito mag als ingezetene en senior voor een kinderkaartje, Loraine voor de halve prijs als hier geborene en Ernst moet als toerist het volle pond betalen! Als avondeten gingen we naar een tentje waar shoarma werd gemaakt en die we bij Oma op TV hadden gezien. We namen alledrie de kleine kipshoarma, maar hadden hier ruim voldoende aan. Heerlijk! Tenslotte zijn we langs Tante Sandra en Oompie Mario geweest. Erg gezellig, daar ook bij de overburen de beroemde knippa boom gezien waarvan Loraine geregeld de vruchten krijgt. Toen waren we zowaar al voor achten weer thuis, ook wel eens lekker.

18 oktober Curacao dag 1

Goed geslapen in de heerlijk koele kamer en Ernst kon lekker genieten van de Nederlandse televisie en het voetbal van zaterdag bekeken. Toen we klaar voor vertrek waren, onze uitstekende reisleider Pa Bito gebeld en een half uur later werden we opgehaald voor een toer door een deel van Curacao, maar nu in daglicht! Eerste stop: hartje Willemstad, ontbijt in de Subway, altijd lekker. Het standaard gebruikte prachtige Papiamento richting Loraine en haar Nederlandse reactie terug zorgt soms voor leuke verwarringen in de winkels. Zo leek het er even op dat Loraine alleen een broodje kreeg en Ernst niet (Pa had een soepje gekozen). Gelukkig springt Pa Bito dan te hulp en kon de Italian BMT toch worden bezorgd bij Ernst. Na het broodje werd de toer vervolgd en maakte we een stop bij Pa Bito's huis. Daar werden we geintroduceerd tot de grootste hobby van de Antilliaan, het gokken met nummers in de dagelijkse loterij. Allerlei berekeningen met jaartallen, leeftijden, jubileums, alles wat met getallen te maken heeft wordt gebruikt om een maximaal 4-cijferig getal op te geven. Met een inzet van 1 gulden zou je bij alle 4 de cijfers goed 3000 gulden verdienen. Loraine waagde ook een gokje met 4242. Onderweg naar het loterijkantoor kwamen we bekende auto tegen met een bekend persoon, het bleek neef Benito te zijn! Zijn familie wilden we later in de week bezoeken, maar toen Pa Bito hem opbelde leek het hem gezelliger om het bezoek vandaag te doen. Loraine nam de telefoon over en vroeg waarom zijn nicht niet altijd welkom zou zijn nu ze eindelijk weer terug is in Curacao. Bij wijze van grap zei Loraine dat ze wel taart en een feestje verwacht als ze op bezoek kwam. Deze opmerking zou vreemd gaan uitpakken. Er werd in ieder geval afgesproken na ons bezoek aan de ouders van Benito en haar Oma wat al op het programma stond, om dan langs te gaan naar Benito. Bij Tante Nikka en Oom Pai (oudste broer van Pa Bito en ouders van Benito) was het heel gezellig. We kregen een heerlijk glas Juice (hoe ze op Curacao sap noemen) en van Oom een grote zak met mango's uit eigen tuin. Ook kregen we daar pas te horen dat Mavis, de vrouw van Benito, 45 was geworden en vandaag dat vierde. Vandaar dus dat Loraine taart en een feestje kon verwachten! Wat een toeval weer. Toen naar Oma gegaan en ook neef Gregory was aanwezig. Hier de uitslag van de loterij gezien (helaas niks gewonnen en Pa Bito baalde dat hij net te laat was met 45 op te sturen als lot, de leeftijd van Mavis dus en laat nou net een lot met 45 erin gewonnen hebben!). Toen weer op weg en even langs de Albert Heijn (ja die hebben ze ook en een mooie grote ook) en wat eten voor de komende ontbijtjes en drinken in te slaan. Toen eindelijk naar Benito toe (afgesproken was tegen zessen, het was inmiddels half 8 geworden). Het feest was in volle gang en we hebben heerlijk genoten van een buffet van nasi, bami, saté, groente en soep. Leuk gepraat met de zeer aardige mensen (vrienden, kennissen van Benito) op het feest en veel discussies met Pa Bito over de 'onafhankelijkheid' van Curacao die gepland staat op 10-10-2010. En iedereen met wie we praten vindt het maar raar dat we maar 6 dagen blijven (ze maakten het ook steeds korter, toen werd het 5 en op eens zouden we maar 4 dagen hier zijn en je kan toch niet Curacao in 3 dagen doen?!) Het was zo gezellig dat we pas na enen 's nachts weggingen inclusief 4 stukken taart en een stuk chocola als verrassing. Morgen wacht ons weer meer familiebezoek en wat rondkijken in Willemstad.

17 oktober Miami - Curacao

Ik zit nu hier in een heet keukentje met de computer op het aanrecht in ons appartementje in Curacao. We hebben een heerlijke airco in de slaapkamer, maar helaas, het aanrecht is het enige plekje (binnen) waar we net genoeg signaal kunnen oppikken voor internet. Even doorzetten dus we hebben een hoop in te halen. Eerst de nacht in Fort Pierce, de reis naar Miami en Curacao. De nacht was zwaar, een zeer lawaaierige airco en een ADHD salamander in de kamer maakte het dat we gebroken uit bed kwamen. Het ontbijt was niet veel beter; in een kamertje van 2 bij 2 konden we het verpakte eten verzamelen en wat drinken pakken en buiten op een winderig terras (gelukkig nu niet al te heet) gaan oppeuzelen. Tot overmaat van ramp was de lift stuk en moesten we de zware koffers 2 verdiepingen naar beneden sjouwen. Toen op weg naar Miami. Een sprinkhaan lifte mee, maar werd vakkundig weg gesproeid door Ernst. God straft meteen en onderweg kwamen we in een aantal hevige regenbuien terecht. De auto afgeleverd bij Hertz en ja hoor ondanks zorgvuldig nalopen van alle spulletjes die in de auto waren toch de zonnebril van Ernst vergeten, ach kopen we weer een nieuwe voor een tientje. Op het vliegveld de self-check-in gedaan en zelfs wij, toch twee professionele analisten, hadden problemen dit systeem te doorgronden. Een wat verveelde american airline medewerker hielp ons door met een hygienisch doekje de juiste knop in te drukken. Wij adviseren toch een herontwerp van dit onderdeel van het systeem. Nog een Starbucks genomen voordat we weer tig keer gecontroleerd zouden worden (een tall latte en een white hot chocolate, met veel moeite besteld door Loraine, ze wilde namelijk alleen een witte chocolademelk, geen mokka of koffie erin). De controles verliepen redelijk vlot. In het vliegtuig zaten we met een gangpad ertussen naast elkaar en moesten tandhakkend toezien dat er slechts 1 keer drinken besteld kon worden en GEEN eten (tenzij van te voren besteld en extra betaald) werd geserveerd op de 3 uur durende vlucht. Het stel naast Ernst zat smakelijk een zelf meegenomen pizza-stuk op te smikkelen! In Curacao aangekomen wachtte Loraine een verrassing. Ze hoefde geen formulier als niet-ingezetene in te vullen, ze mocht zo doorlopen aangezien ze geboren is op Curacao!

Pa Bito hadden we ook snel gevonden en we gingen nadat we de koffers hadden neergezet in het appartement samen met hem heerlijke spareribs eten! Daar waren we natuurlijk wel aan toe na die urenlange marteling van geen eten. Daarna nog een nachtelijke toer gekregen van Pa Bito van Curacao/Willemstad en half 1 's nachts konden we eindelijk het bed in kruipen. Douchen was trouwens ook een verrassing, slechts één kraan, geen koud en warm water kraan, maar een 'lauwe' kraan, heerlijk voor de douche (voor Ernst dan!).

16 oktober Orlando - Fort Pierce

Laatste dagje in de USA om nog iets te doen, morgen alweer vliegen naar Curacao! Op onze reis naar het laatste hotel van de vakantie in Amerika halfweg tussen Orlando en Miami in Fort Pierce, gaan we een chocolade fabriek in Daytona Beach bezoeken. Hoewel niet echt op de weg naar Fort Pierce was de aanbieding van een gratis tour met gratis chocolaatje reden genoeg voor de omweg. Daytona Beach is dit weekend het toneel van een grote motor-festival, dus de prachtige blinkende motoren vlogen ons om de oren, prachtig, maar ook gigantisch druk. De chocolade fabriek was zo gevonden, hoewel we vonden een chocoladewinkel. Toen we binnen gingen kijken werden we door een vriendelijke oude dame begroet en vroeg ze of we voor de tour kwamen. We werden doorverwezen naar achter de winkel waar we een aantal affiches en foto's met uitleg zagen en tevens een kamer met achter een raam mensen die bonbons aan het maken waren. Hetzelfde oude dametje kwam niet veel later ons de tour geven, ze verontschuldigde zich dat ze dit voor het eerst deed; haar baas had haar opgedragen na de lunch de tour te doen. De tour stelde logischerwijs dan ook niet veel voor, ze vertelde niet veel meer dan we al wisten van de foto's en beschrijvingen en na 10 minuten kregen we een niet eens zo heel lekker bonbonnetje en was het alweer gedaan met de tour. Ach wat wil je ook met een gratis tour. Dan maar weer snel op weg naar Fort Pierce. Onderweg nog geluncht/gedineerd bij KFC die zich in Amerika presenteert als grilled chicken specialist en niet meer met die crunchy chicken. Ook spicy is helemaal uit, het was een flauwe hap, maar de wrap was enorm! Via de toeristische route langs de zee verder gereden, maar zeer weinig de zee gezien, deze highway 1 is wel wat anders dan die in Californie! Het hotel was weer snel gevonden en we genieten van onze 'zicht op de zee' (we hebben de duurdere beach view room, zie foto).

15 oktober Disney's Animal Kingdom

Vandaag het tweede Disney park bezocht en tevens de laatste van deze vakantie: Animal Kingdom. Ook deze hadden we in 2001 niet gedaan en moest nu echt aan de beurt komen en terecht: wat een prachtig park! Bij aankomst leek het weer erg benauwd en het busje stond klaar om de bezoekers naar de ingang te rijden, we konden niet goed inschatten hoever het lopen was dus gingen mee met het 'trammetje'. Nou, het was te belachelijk voor woorden: 1 bochtje en 100 meter verder was de ingang al, die luie Amerikanen zijn echt te beroerd om een klein stukkie te lopen .. Eenmaal binnen viel de prachtige natuur op in het park. Dit is veruit het grootste Disney park mede dankzij de grootste attractie de safari door een groot uitgestrekt gebied en enorm mooi beplant. De strategie vandaag was de meest besproken attractie het eerst te doen: de Everest Expedition. Dit is een rollercoaster trein door de Mount Everest. Dit was zeer fraai nagebouwd en de berg zag je overal in het park opdoemen, zo hoog was ie! Het was een mooie originele achtbaan met leuke twists en een donker gedeelte, achterwaartse bewegingen en een Yeti die een paar keer plotseling tevoorschijn komt. Toen direct de musical Finding Nemo bezocht, een zeer fraai aangeklede musical, waarin maar weer duidelijk werd dat Disney wat dit soort attracties betreft ver boven Universal uitsteekt. Toen een aantal dinosaurus attracties gedaan, wat zijn die Amerikanen toch gek op die beesten. Toen had Loraine trek in een 'ijsje', spreek in Amerika nooit over een ijsJE, hij was gigantisch, twee enorme bollen haagen dasz waarbij het kennelijk niet gebruikelijk was twee verschillende smaken te nemen, het kostte Loraine wat uitleg hoe ze het wilde hebben. Toen de andere must-do attractie gedaan: de safari. Inderdaad prachtig, in een enorme jeep (net als in Busch Gardens) door een enorm uitgestrekt gebied met enorm veel verschillende dieren. Dit park is overigens een volwaardige dierentuin te noemen, er waren verschillende dierenverblijven tussen de attracties en ook fraaie trails waarin vele diersoorten te bekijken waren. Ernst heeft nog een turkey and swiss sandwich met chips genomen om aan te sterken voor de waterattractie waar Loraine zowaar meeging. Het Kali river adventure bleek een regelrechte soak-avontuur, veruit de meeste mensen die we tegenkwamen van de rit toen wij zaten te wachten in de rij waren kleddernat. Dat beloofde dus! We zaten met 5 andere mensen in het vlot waarvan een moeder met twee doodsbange kinderen die absoluut niet nat wilden worden en geen grote afdalingen wilden meemaken, moeders suste de boel dat het wel zou meevallen..... dus niet, dochterlief was zeik en zeiknat geworden en was niet zo blij met moeders. Wij daarentegen, nauwelijks nat! Goeie attractie dus .... Als laatste een 3D film meegepakt en zonder veel verwachting gaan zitten, maar het was een geweldige met veel leuke bijeffecten zoals geur en stoom en neer dalende spinnen (vond Loraine erg leuk) en de zitting waarin het leek dat daar insecten in zaten. Na afloop wilde we de zaal verlaten ware het niet dat inmiddels een stortbui bezig was (foto). Vele paden liepen onder en de Disney medewerkers hadden het druk de putten vrij te maken om het water te laten weglopen. Na 10 minuten konden we in een lekker miezerregentje naar de uitgang. Nog wat cadeautjes gekocht in Downtown Disney en daar ook in de Ierse pub fish and chips gegeten met een bailey's milkshake. Morgen gaan we langzaam terug naar Miami via een tussenstop in Fort Pierce.

14 oktober Islands of Adventure

De wekker een half uur eerder gezet zodat Loraine tijd genoeg heeft om zich gereed te maken voor een vroeg ontbijt zodat we alles kunnen doen bij het mooie park van Universal Studios: Islands of Adventure. Helaas zelfs op het vroege tijdstip was het druk bij het ontbijt, de wafelijzers waren weer eens bezet. Ernst heeft uit wanhoop zelfs melk met cornflakes genomen, dat niet eens zo slecht smaakte. Loraine was plots verdwenen, één van de wafelijzers was vrij! En voldaan konden we een heerlijke wafel met maple syrup nemen en op weg naar het enerlaatste pretpark. Het bleek een heerlijk rustig dagje in het park waarbij er 9 van de 10 keer geen wachttijden waren. Bovendien was het een stukje koeler en ietsiepietsie aangenamer buiten. Helaas pas in het weekend als we weg zijn wordt het rond de 25 graden. We doken meteen de Hulk rollercoaster in, een mooie start. Toen een alltime favourite van ons: de Spiderman-ride, erg leuk en origineel. Toen was Loraine weer startklaar voor de enige comic book store in het park en je gelooft het nooit, ook deze ging pas 11.00 uur open ... Toen maar Jurrasic Park in gegaan en werkelijk kleddernat weer uit gekomen, maar wel een mooie ride. Intussen was de comic book store open voor Loraine en ging Ernst (de vergeten plattegrond halen en) in dr. Doom's vrije val attractie. Niet veel later kwamen alle actiehelden opeens te voorschijn om mee op de foto te kunnen. In de wachtrij voor een één of ander treintje kwamen we erachter dat de enige show van het park over 15 minuten zou beginnen, als de sodemieter uit de rij gegaan en de medewerker van het park keek ons raar aan en zei "zijn jullie echt zo bang voor DEZE attractie??!". De stuntshow gehaald al kostten het ons wel wat zweetdruppeltjes. De show viel wat tegen met weer die flauwe grappen en slappe stunts. Toen het Poseidon adventure waarin je met een grote groep mensen met een gids (die het heel leuk deed) van kamer naar kamer liep en aan het eind met veel vuur, water en knallen een gevecht tussen goden werd gepresenteerd. Nog een lunchpauze, waarin we overstag gingen en hete kip stukken en nuggets hebben genomen en lemonade en ice tea. Ernst was vergeten dat ice tea in Amerika echte thee is afgekoeld met ijsblokjes, dus het smaakt wel wat anders dan bij ons. Toen weer wat actie met de dubbele rollercoaster deuling dragons. Dit zijn dus 2 aparte rollercoasters die gelijk met elkaar starten en onderweg elkaar een paar keer tegenkomen, leuk! Gelukkig met deze korte wachtrijen konden we beide rollercoasters achter elkaar doen. Deze attractie lag overigens aan de rand van het nieuwe Harry Potter Park wat volgend jaar open gaat. We hebben al een glimp kunnen opvangen van Hogwarts. Traditioneel de dag bij Universal Studios afgesloten met een frappucino bij Starbucks. Het avondeten was nu Chilli's, waarbij de twijfel bestond of we het ook take away was, aangezien we redelijk moe waren en niet er wilden gaan zitten. Gelukkig was dat zo en konden we onze chilli's chicken en cajun chicken pasta meenemen naar de kamer. Heerlijk! Op de TV zagen we dat er juist vandaag een nieuwe state of the art attractie in Epcot was geopend, die hebben we dus net gemist ... Morgen Disney's Animal Kingdom, het laatste pretpark.

13 oktober Comics & the invention of lying

Een 'tussen-de-pretparken-door'-dagje. Een eerste plan om een chocolade winkel/fabriek te bezoeken lieten we vooralsnog varen aangezien het verder is dan we dachten. Nu wel uitgebreid ontbijt bij de Sizzler's! Voor 5 dollar all you can eat, en dat hebben we gedaan ook: scrambled eggs, french toast, bacon, toast met aardbeien compote, pancakes met maple syrup, de bagle met cream cheese natuurlijk, maar ook vers fruit, het kon niet op. Toen voor Loraine op zoek naar comic book stores. Twee winkels in de buurt op internet gevonden, op het lijstje gezet en op pad gegaan. De eerste die we vonden ging pas 11 uur open en daarvoor moesten we een kwartiertje wachten, dus wat inkopen in de supermarkt ernaast gedaan en weer een poging gedaan. Helaas ook 11.15 uur wilde de winkel nog niet open gaan. Dan maar naar de tweede op het lijstje, eentje in Kissimmee. Dit bleek een mooie grote te zijn met een zeer behulpzame verkoper die alle stripwinkels voor haar afbelde voor een bepaalde issue die Loraine nog niet had, helaas zonder succes. Toch nog wat andere boekjes weten te machtigen. Bijna bij het parkeren een blunder begaan door op een politieterrein te willen gaan staan ... dat was toch echt niet de bedoeling. Toen leek het ons wel weer leuk een filmpje in de megabioscoop in downtown Disney te gaan kijken. Dit keer werd het 'the invention of lying' met Ricky Gervais. Een erg leuke originele film over een wereld waar iedereen alleen de waarheid kan vertellen. De hoofdpersoon (Ricky Gervais dus) komt er bij toeval achter dat hij met liegen (een woord dat in die wereld niet bestaat) alles voor elkaar kan krijgen. Hij vertelde zijn stervende moeder die erg bezorgd was dat ze zou overlijden, omdat ze dan in het grote niets terecht zou komen, dat ze na haar dood omgeven zou worden door al haar geliefden en in een groot landhuis zou gaan wonen en iedereen gelukkig zou zijn. Dit werd ook gehoord door de dokters en zusters in het ziekenhuis en die geloofden hem dan ook meteen (immers leugens bestaan niet). Zo groeit hij uit tot een soort Jezus-figuur en is hij gedwongen het spelletje steeds verder uit te bouwen. Zo stelt hij, onder druk van de mensen die lucht hebben gekregen van zijn waarheid, 10 regels op waaraan je je moet houden om in de mooie wereld na de dood te komen. Hij bedenkt 'het mannetje in de lucht' als de grote regelaar van het goed en het kwaad. Kortom, de film beschrijft dus hoe een religie ontstaat en naast de soms erg goeie scherpe humor is deze onderliggende boodschap er toch ook wel eentje om over na te denken. Als avondeten hebben we een gezond broodje bij de Subway gehaald (7 gram vet slechts bevatte ons footlong buffalo chicken sandwich!). Hier werkte een wat oudere dame helemaal alleen en er begon zich een lange rij te vormen van wachtende mensen. Ze was niet zo snel en duidelijk niet erg happy. De eerste wachtende klanten begonnen het pand alweer te verlaten. De klant voor ons was ongeduldig en liep ook kwaad weg toen ze zag dat de dame geen andere plastic handschoenen aantrok toen ze vlees wilde aanvullen vanuit de voorraadkast. Wij bleven beleefd wachten en hebben ondanks het feit dat we 10 x onze bestelling steeds moesten herhalen, lekker genoten van onze sandwiches. Geen foto's vandaag. Morgen gaan we naar het andere park van Universal Studios: Islands of Adventure!

12 oktober Disney's Epcot

Vandaag 7 uur opgestaan en het slechte nieuws rond de DSB bank zitten bekijken. Gelukkig heeft Loraine daar haar geld al lang weggedaan. Bij het ontbijt bleek toch dat het nog steeds druk was in het hotel, de wafelijzers en broodroosters draaiden overuren. Toen op weg naar Disney, ondanks dat het naast het hotel (lijkt te) lig(t)(gen) moesten we voor Epcot nog een stukje Disney-snelweg nemen om bij het park te komen, echt bizar hoe groot dat Disney terrein is. Bij de ingang besloten een 2-day ticket te nemen zodat we deze week ook een ander Disney park nog kunnen bezoeken. Epcot bleek een bijzonder park te zijn met attracties die je niet zo snel ziet in een ander standaard pretpark. Het is vooral gericht op het leren van techniek, energie en de geschiedenis van de aarde. Onze eerste attractie leerde ons hoe we eerst eerbiedig omgingen met onze wereld en later steeds meer door overproduceren de aarde in gevaar brengen. Het leek een flauw boottochtje, maar het tweede deel van de rit kwamen we door echte kassen met de allerlei exotische groente en fruit wat daar op de meest innovatieve wijze gekweekt werd. Zo waren er meer attracties die eerst tegen leken te vallen (verouderd leken) maar toch steeds een soort van 'twist' hadden die je niet verwacht. Zo was er ook een 45 minuten durende attractie waarin je alles over energie werd verteld door Ellen (Degeneres). Zo werd je als gehele tribune langzaam naar verschillende scenes verplaatst. We hadden van de 'fastpass' gebruik gemaakt voor één van de populairste attracties 'Test Track', waarin je als crash test dummy de auto van de toekomst moest testen. Een aardige, originele attractie waar je soms hoge snelheden haalde. Ook een originele belevenis was 'mission space'. Hierin nam je plaats met drie anderen in een space shuttle en had je je eigen functie en taak te vervullen in je reis naar Mars. Loraine had de functie die ze hoopte te krijgen: commander! Ernst was de engineer en moest de crew in cyberslaap houden tijdens de reis. Het was een simulator maar op de een of andere manier wist het heel slim de G-krachten op te bouwen, een erg verrassende attractie. Verder waren er toch ook wel de typische Disney attracties waarbij je in een bootje of wagentje langs bewegende poppen werd geleid, beetje achterhaald, maar lekker bijkomen van het wandelen in de hitte. Die hitte nekte ons toen we het andere deel van het park wilde bekijken, het bleek een flinke wandeling rond een groot meer langs verschillende huisjes die bepaalde landen voorstelden. De laatste attractie was op het eind weer verrassend. Deze attractie vond plaats binnen de beroemde bol van het park (zie foto) en leek in eerste instantie zo'n standaard wagentje langs bewegende poppen te worden. We werden in het begin op de foto genomen en trokken ons meest belachelijke gezicht niet wetende wat er mee gedaan zou worden. We moesten tijdens de rit aan het eind een aantal vragen beantwoorden over hoe wij de toekomst het liefste wilden zien en waar we vandaan kwamen. Daarna werd een filmpje afgespeeld waarin de personages in de toekomst speelden onze gezichten hadden, erg grappig. Bovendien werd na de rit in de zaal waar we terecht kwamen op een groot scherm waarop de wereldkaart stond afgebeeld ook onze foto's getoond en zo kon je zien waar iedere bezoeker van het park vandaan kwam, leuk gedaan, maar als we dat geweten hadden, hadden we een wat normale gezicht getrokken bij de foto. Als afsluiting van de dag nog even in downtown Disney geweest waar Loraine een Bailey's Shake nam en Ernst een Banana Split Dazzle (banaan met vanille ijs en slagroom en aardbeiensaus en warme chocoladesaus) en nog een pepperoni pretzel mee voor thuis. Oja, met drinken hadden we vandaag geluk. Allereerst was er een winkeltje op het park waarin je allerlei frisdranken uit verschillende landen kon proeven (zoals bijvoorbeeld mezzo mix uit Duitsland) en daar hebben we dus als echte Nederlanders dankbaar gebruik van gemaakt. Verder was een vrouw zo aardig twee bekers te geven bij onze hamburger zodat we toch een frisdrank konden tappen terwijl we daar niet om gevraagd hadden (en dus ook niet betaald hadden). Morgen weer even wat rustiger aan doen ...